|
|
|
|
|
|
chira711
Gold Member
อาจารย์ปู่
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 2,526
NO.674 อยุธยา-บางปะหัน-หนองแขม..
|
 |
« ตอบ #43 เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2012, 23:40:23 » |
|
 ตามสบายเลยครับ....กระทู้เรา...ประสบการณ์เรา .... เรื่องราวดี ๆ หน้าติดตาม พร้อมๆ กับ การเตือน พี่น้อง ที่เป็นวัยรุ่น และ วัยสุดท้าย ของวัยรุ่น 55... ได้คิด และมีสติ ก่อนสตาท ขณะนั่งหลัง พวงมาลัย.... เรื่อง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ไม่เกิดกับใคร (บ่อย) ๆ คงไม่มีทาง มองไปนอกเหนือกว่ากฎเกณฑ์ ธรรมชาติ ความประมาท ผมเองผ่าน การช่วยคน และ เก็บศพคน มาเยอะมาก และรวมถึงผ่านเหุตการณ์ หนัก ๆ มาเยอะ ด้วยกฎแห่งกรรม ตามหลักศาสนา ที่บอกว่า ทำดีได้ดี คนดีผีเห็น ...อย่าลบหลู่ครับ จากที่ช่วยเหลือเขา ครั้น ถึงคราวเรา หนักเลยกลายเป็นเบาครับ... สมัย 17- 22 ผมเป็นอาสาสมัคร ร่วมกตัญญู อยู่ หนองแขม หลักสอง กทม. ผ่านมา 10 กว่า ปี เสื้อ ที่เปลื้อนเลือด....เสื้อตัวนั้นติดอยู่ในรถตลอดครับ ไปเลนส์ 1 ดวง แม้ว่าตัวเองไม่ได้ทำแล้วก็ตาม...เพราะด้วยการงานที่มากขึ้น แต่ใจรัก ทุกวันนี้เจอใครข้างทาง ....จะมีผม..เสมอ...ใครจะมองอย่างไรไม่ว่า ไม่สนใจจะได้บุญ ไม่สนใจ จะขึ้นสวรรค์..... เพราะบุญที่ได้รับ ทันทีคือรอยยิ้ม คนที่ลำบาก...และคำขอบคุณ... ...วันนี้ เราไม่อาจทำให้ใคร หลายคนที่อยู่ร่วมกันในสังคม พอใจ เราได้ทั้งหมด....แต่ก็มีคนบางส่วน ของสังคม ที่พอใจ..ในสิ่งที่เราทำ.... ...ภาพนี้ผมถ่ายเมื่อต้น ปลายเดือน เม.ย ขับรถ จากเลิกงาน สี่ทุ่ม เจอดีแม็ค...ีคนเข็นอยู่ริ ถนน ที่มืดสนิท ผมขับผ่านไป 2 กม. คิดในใจ ทำไมกู ไม่ช่วย.....จำใจต้องย้อนกลับมา เพราะมีเสื้อตัวที่บอกอยู่ในรถ ที่สำคัญ....คนที่เข็นเป็นผู้หญิง วัย 40 เด็ก ชายหญิง วัย 12 8 6 เรียงตามกันมาและหน้ารถ วัย 2 ขอบ กับ 4 ขวบ นั่งอยู่กับคนขับ...ช่วยกันเข็นดีแม็ค เพื่อเข้าหาแสงสว่าง.....วันนั้นถ้าผมไม่ย้อมช่วย บอกตรง ครงเสียใจมากถ้า...เค้าโดนรถเสย...หลังจากช่วยเข็น ช่วยเปิดภัยเลนส์ ป้องกัน...ได้ความว่า ปั้มแรงดันน้ำมันเสีย...ตัวที่อยู่ใต้ฝากระโปรง ไม่ดึงน้ำมันแย็ก เท่าไร ก็มาเดิน น้ำมันไม่ขึ้น เลยโทรตาม กู้ภัยทางหลวงให้....มาลากเค้าไปอู่ สิ่งที่ได้คือ เด็กๆ ท้ายกระบะ เห็นเสื้อมูลนิธิแล้วรู้สึกว่า...ปลอดภัยทุกครั้งที่ได้เห็น ผมไปโดยไม่ลา แต่ไม่วายคุณแม่ พาน้องๆ วิ่งตามมาสวัสดี ...กันยกใหญ่...ต้องรีบเผ่นเดี๋ยวรถเฉี่ยวเด็ก ....ผมได้บุญทันที คือความสุข ที่เกิดในใจตัวเอง....... ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ พี่น้องทุกท่าน
|
"ไม่สูงต้องเขย่ง ไม่เก่ง ต้องขยัน สักวันก็ได้ดี "
|
|
|
|
|
Tom-Keyray
ศิษย์น้อง
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 56
ชีวิตติดปีก
|
|
« ตอบ #45 เมื่อ: 13 พฤษภาคม 2012, 00:07:57 » |
|
ตามสบายเลยครับ....กระทู้เรา...ประสบการณ์เรา .... เรื่องราวดี ๆ หน้าติดตาม พร้อมๆ กับ การเตือน พี่น้อง ที่เป็นวัยรุ่น และ วัยสุดท้าย ของวัยรุ่น 55... ได้คิด และมีสติ ก่อนสตาท ขณะนั่งหลัง พวงมาลัย.... เรื่อง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ไม่เกิดกับใคร (บ่อย) ๆ คงไม่มีทาง มองไปนอกเหนือกว่ากฎเกณฑ์ ธรรมชาติ ความประมาท ผมเองผ่าน การช่วยคน และ เก็บศพคน มาเยอะมาก และรวมถึงผ่านเหุตการณ์ หนัก ๆ มาเยอะ ด้วยกฎแห่งกรรม ตามหลักศาสนา ที่บอกว่า ทำดีได้ดี คนดีผีเห็น ...อย่าลบหลู่ครับ จากที่ช่วยเหลือเขา ครั้น ถึงคราวเรา หนักเลยกลายเป็นเบาครับ... สมัย 17- 22 ผมเป็นอาสาสมัคร ร่วมกตัญญู อยู่ หนองแขม หลักสอง กทม. ผ่านมา 10 กว่า ปี เสื้อ ที่เปลื้อนเลือด....เสื้อตัวนั้นติดอยู่ในรถตลอดครับ ไปเลนส์ 1 ดวง แม้ว่าตัวเองไม่ได้ทำแล้วก็ตาม...เพราะด้วยการงานที่มากขึ้น แต่ใจรัก ทุกวันนี้เจอใครข้างทาง ....จะมีผม..เสมอ...ใครจะมองอย่างไรไม่ว่า ไม่สนใจจะได้บุญ ไม่สนใจ จะขึ้นสวรรค์..... เพราะบุญที่ได้รับ ทันทีคือรอยยิ้ม คนที่ลำบาก...และคำขอบคุณ... ...ราตรีสวัสครับ...  ขอบคุณมากค่ะ คุณ chira711 เป็นคนใจบุณและใจกล้านะคะ น้อยคนค่ะที่จะทำอย่างคุณได้ ไม่ต้องถึงขั้นจับต้องหรอกค่ะ แค่เห็นเลือดเรี่ยวแรงหายหมด หน้ามืด ตาพล่าเป็นลมไปเฉยๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเป็นเช่นนั้น และคงเป็นเรื่องปกติสำหรับหลายๆ คนที่ยังมีลมหายใจอยู่ จะไม่อยากนึกถึงร่างที่ไร้ลมหายใจ ถึงแม้สุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องจบที่จุดเดียวกันหมด...ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจและร่วมแสดงความคิดเห็นในกระทู้ของเราค่ะ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ออกไปมองฟ้า ออกไปมองน้ำ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามาจากสุดปลายฟ้า...โลกนั้นกว้างใหญ่ รอเราก้าวออกไป
|
|
|
|
|
Tom-Keyray
ศิษย์น้อง
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 56
ชีวิตติดปีก
|
|
« ตอบ #47 เมื่อ: 13 พฤษภาคม 2012, 00:38:12 » |
|
ช่วงแวะทักทายเพื่อนๆ ค่ะ!patpat :-*เดี๋ยวเค้าไปซื้อป็อปคอร์นแปป... eak99 ป็อปคอร์นหมดยังคับ ถ้าหมดรีบไปซื้อด่วนเลยคับ เดี่ยวพลาดฉากสำคัญ ปล. ซื้อฝากผมด้วยน้า 555 !  อ้างจาก: patpat ที่ 11 พฤษภาคม 2012, 14:11:47 เดี๋ยวเค้าไปซื้อป็อปคอร์นแปป... --------------------------------------- กลับมาติดตามต่อคับ  อ้างจาก: Tom-Keyray ที่ 11 พฤษภาคม 2012, 20:50:30 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ตอนต่อไป "ไม่เชื่ออย่าลบหลู่"...การชนครั้งที่ 3 ชีวิตเปลี่ยนโดยสิ้นเชิง (ไว้มาเล่าพรุ่งนี้นะ ขอหาภาพประกอบก่อน) นอนหลับฝันดีกันทุกคนนะคะ NATASHA อ้างจาก: patpat ที่ 11 พฤษภาคม 2012, 14:11:47 เดี๋ยวเค้าไปซื้อป็อปคอร์นแปป... สวัสดีค่ะทุกคน... ขอแนะนำให้ซื้อน้ำดื่มมาด้วย จะเป็นโคคา-โคล่า หรือ แป๊ปซี่ ก็ได้ แต่ให้ดีน้ำเปล่าสะอาดๆสักขวด คงช่วยให้อ่านเพลินกว่านี้ค่ะ ล้อเล่นนะคะ
|
|
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13 พฤษภาคม 2012, 00:40:13 โดย Tom-Keyray »
|
บันทึกการเข้า
|
ออกไปมองฟ้า ออกไปมองน้ำ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามาจากสุดปลายฟ้า...โลกนั้นกว้างใหญ่ รอเราก้าวออกไป
|
|
|
Tom-Keyray
ศิษย์น้อง
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 56
ชีวิตติดปีก
|
|
« ตอบ #48 เมื่อ: 13 พฤษภาคม 2012, 00:58:24 » |
|
ช่วงแวะทักทายเพื่อนๆ ค่ะ!ข้อเสวนา 1. พุทธศาสนา กับ ไสยวิชชา เป็นคนละเรื่องครับ แต่คนไทยคิดว่ามันรวมกันอยู่ เอามาผูกรวมกันจนแยกไม่ออกเนื่องจากเป็นความเชื่อเหมือนกัน คนเราก้เลยเหมาๆ รวมๆ กันไปการที่เราใช้นักบวชในพระพุทธศาสนามาดูฤกษ์ออกรถหรือมาเจิมรถมันไม่ใช่เรื่องของพุทธศาสนา แต่การที่เราคิดแต่แรกว่า เรื่องนี้ไม่จำเป็น รถจเฉี่ยวชน หรือมีอุบัติเหติ ย่อมมีเหตุปัจจัยในตัวมันไม่ว่าจะขับเร็ว ขาดความระมัดระวัง หรือสภาพแวดล้อมไม่ดี ไม่ได้เกี่ยวกับรถที่เจิมหรือออกฤกษ์งามยามดี แต่อย่างใด้ คิดแบบประเด็นหลังต่างหากที่เป็นพระพุทธศาสนา 2. ประเด็นสำคัญที่เวลาเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกับรถ สิ่งที่ดีที่สุดให้ขณะนั้นคือ สติ ครับ ที่เหลือก็จะเป็นเรื่อง สตังค์ 3. ความเชื่อเป็นเรื่องบังคับกันไม่ได้ แต่อย่าเปลี่ยนความเชื่อเป็นความงมงายครับ แม้สองสถานะนี้จะดูต่างกันมาก แต่มีคนจำนวนมาก อยู่ในสถานะตรงที่งมงาย แต่จะบอกว่าเป็นเพียงความเชื่อ สิ่งที่เหนือกว่าทั้งความเชื่อและความงมงาย คือ เหตุและผล ซึ่งเป้นพื้นฐานที่มาแห่ง "อริยสัจ 4" หากเราพิจารณาเรื่องราวในชีวิตเราดีๆ แทบจขะไม่มีอะไรที่เราทำเพราะเป็นเหตุผล เรามักจะทำ หรือคิดเพราะพื้นฐานจากความเชื่อไปทั้งหมด นั่นย่อมให้เราตกอยู่ในสภาวะแห่ง "ทุกข์" แต่ถ้าเราดิ้รนแก้ทุกข์ โดยใช้แนวทางที่ไปไม่ถึง "มรรค" เราก็ติดอยู่ในวังวนแห่งทุกข์จากความเชื่อนั้น วันนี้พูดเป้นเรื่องเป็นราว ชักเขิน  ปล. อย่าคิดว่าผมเป็นพระครับ เพราะจริงๆ แล้วผมเป็นอิสลาม  สวัสดีค่ะ คุณ pulanet ขอบคุณมากค่ะที่ร่วมแสดงความคิดเห็น และความคิดเห็นของคุณอ่านแล้วสอนให้คิดถึงหลักของหตุและผลได้ดีมากค่ะ และเราคงต้องแยกให้ออกระหว่างความเชื่อกับความงมงาายและความกลัวค่ะ ว่าแต่...คุณเป็นอิสลามจริงเหรอคะ ถ้าจริงก็ขอแสดงความนับถือจากใจ ที่คุณสามารถศึกษาหลักของศาสนาพุทธได้ลึกซึ้งขนาดนี้
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ออกไปมองฟ้า ออกไปมองน้ำ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามาจากสุดปลายฟ้า...โลกนั้นกว้างใหญ่ รอเราก้าวออกไป
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
cyu
อาจารย์ปู่
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 5,713
|
|
« ตอบ #58 เมื่อ: 15 พฤษภาคม 2012, 08:56:19 » |
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
firstjung
จอมยุทธ
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 458
JDM
|
|
« ตอบ #63 เมื่อ: 15 พฤษภาคม 2012, 21:24:57 » |
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
eak99
"Saturday Man"
Gold Member
อาจารย์ปู่
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,742
EAK_EK
|
|
« ตอบ #64 เมื่อ: 16 พฤษภาคม 2012, 10:39:10 » |
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
Chokhihi
เจ้าสำนัก
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 801
|
|
« ตอบ #66 เมื่อ: 16 พฤษภาคม 2012, 22:52:13 » |
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
nonglays
01/12/2017-30/11/2018'
Sponsor
อาจารย์ปู่
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 5,110
No.694
|
|
« ตอบ #68 เมื่อ: 17 พฤษภาคม 2012, 15:30:44 » |
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
Tom-Keyray
ศิษย์น้อง
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 56
ชีวิตติดปีก
|
|
« ตอบ #70 เมื่อ: 17 พฤษภาคม 2012, 20:10:24 » |
|
ช่วงแวะทักทายเพื่อนๆ ค่ะ!woot5688 รออ่านต่อครับ...  dirtyshoes กะว่าเข้ามาอ่านขำๆ ทำไมอ่านซะจบเลยฟะตรู แต่ก่อนไปไหนก็แบกกล้องเหมือนกัน เดี๋ยวนี้เลิกล่ะ หนัก พกคอมแพคพอแล้ว รออ่านต่อพรุ่งนี้ครับ firstjung สุดยอด BeeR_ZeeD_ZaaD อ่านแล้วสนุกดีคับ ทำให้อยากติดตามต่อ Chokhihi รออ่านอยู่น้าาา เจ้าของกะทู้มาต่อหน่อยจ้า อ่านแล้วติด nonglays ติดตามๆ -------------------------------------------------------------------------------------- สวัสดีเพื่อนๆทุกคนค่ะ....เห็นเพื่อนๆ หลายคนชอบอ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจที่จะเขียนขึ้นมาอีกเยอเลยค่ะ ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ
|
|
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 พฤษภาคม 2012, 20:57:41 โดย Tom-Keyray »
|
บันทึกการเข้า
|
ออกไปมองฟ้า ออกไปมองน้ำ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามาจากสุดปลายฟ้า...โลกนั้นกว้างใหญ่ รอเราก้าวออกไป
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tom-Keyray
ศิษย์น้อง
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 56
ชีวิตติดปีก
|
|
« ตอบ #74 เมื่อ: 17 พฤษภาคม 2012, 20:25:04 » |
|
"นอกเรื่อง"...การเดินทางไปเกาะสมุย กลับมาแล้วคร้า! คิดถึงกันบ้างมั๊ยเอ่ย? ...ฉบับนี้ขอออกนอกเรื่องนะคะ ที่หายไป...จะบอกว่า “ไปสมุยมา & งานเยอะมั๊กมากค่ะ” กว่าจะเลิกงานก็ดึก พอหัวถึงหมอนก็หลับทันที เลยไม่ได้เขียนเรื่องราวสนุกๆ ให้เพื่อนๆ อ่าน ต้องขออภัยด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า เช้าวันจันทร์ที่ 14 ก่อนเดินถึงโต๊ะทำงานก็แวะทักทาย น้องๆ เด็กๆ พี่ๆ ที่นั่งทำงานในห้องเดียวกัน (นั่งหลังสุด) พอให้หายคิดถึงที่ไม่เจอหน้ากัน 2 วัน แต่พอถึงโต๊ะทำงาน เห็นกระดาษโน๊ตแปะไว้หน้าจอคอมฯ รายมือเหมือนแม่ไก่เขี่ยอึ เป็นประโยคสั้นๆ แต่ทำให้ตะลึง อึ้ง งง "วันที่ 15 ให้ไปประชุมที่สมุยค่ะ" (ใจคิด ไม่สิ! พูดออกมาเลย แต่พูดเบาๆ ...เฮ้ย! แปะผิดโต๊ะป่าวเนี๊ยะ) จากนั้นรีบสาวเท้าเดินไปห้องทำงานของเจ้านายทันที เพื่อถามให้แน่ใจว่าเราต้องไปสมุยจริงๆ แล้วให้ไปประชุมเรื่องอะไร หรือเป็นได้ว่าเจ้านายอาจจะเอ๋อ แปะโน๊ตผิดโต๊ะ ก๊อก ก๊อก ก๊อก "สวัสดีค่ะพี่ หนูเห็นกระดาษโน๊ตแปะไว้ที่คอม พี่จะให้หนูไปประชุมที่สมุยพรุ่งนี้เหรอคะ" นายหญิงตัวสูงใหญ่เกือบอ้วน วางแก้วกาแฟในมือลงบนโต๊ะทำงานเบาๆ แล้วพูดว่า "เมื่อวานนายโทรหาพี่ บอกว่าให้เธอไปประชุมที่สมุย เพราะเรื่องที่จะประชุมมันเกี่ยวกับสายงานของเธอโดยตรง พี่โทรหาเธอแล้วแต่ว่าติดต่อไม่ได้ (เห่อๆ โทรตอนไหนหว่า ไม่เห็นมีสักสาย โม้แหงๆ...คิดเฉยๆ ค่ะ) แต่ไม่ต้องห่วงนะ ฝ่ายบุคคลประสานงานกับสมุยเรื่องที่พักและจัดการตั๋วเครื่องบินให้เธอเรียบร้อยแล้ว คืนนี้เธอบินได้เลย" ใจคิด...เอ่อ!! ดีเนอะ ไม่ถามตรูสักคำว่าสะดวกมั๊ย มีงานค้างหรือเปล่า แล้วจะประชุมเรื่องอะไรก็ยังไม่บอกเลย แล้วนี่ตรูจะเตรียมข้อมูลทันมั๊ยเนี๊ยะ ที่ผ่านมาถึงจะงานด่วนแค่ไหนก็จะให้เวลาเตรียมตัวอย่างน้อย 2 วัน แต่ก็ช่างเถอะ คิดมากไปเมื่อยแกนสมองเปล่า ถ้าต้องเดินทางคืนนี้ สู้ไปมันตอนนี้เลยดีก่า 555) ว่าแล้วก็พูดกับเจ้านาย "พี่ค่ะ ถ้าอย่างนั้น หนูขอเดินทางเลยได้ไหมคะ จะได้มีเวลาเตรียมตัวบ้าง" เจ้านายตอบทันทีแทบไม่คิด "ได้ๆ ไปสิ แต่เธอลองถามบุคคลก่อนนะว่าตั๋วเลื่อนทันไหม" พอก้าวพ้นประตูห้องหัวหน้าก็รีบโทรไปหาน้องแผนกบุคคล ถามว่าถ้าขอให้เปลี่ยน Flight บินจะได้ไหม เราชักแม่น้ำทั้ง 5 มาเป็นเหตุผล เดินทางตอนเย็นไม่สะดวกบ้างหล่ะ รถติดบ้างหล่ะ คุณน้องแผนกบุคคลตอบว่าเลื่อนได้ค่ะ เพราะเป็นตั๋วเปิด สามารถเปลี่ยน Flight ได้ตลอด แต่ต้องแจ้งก่อน 3 ชั่วโมง สรุปว่าเราขอเลื่อนเวลาเดินทางจากตอนค่ำมาเป็น 12.50 น. นั่งเตรียมเอกสารและไฟล์ข้อมูลที่จะใช้ในการประชุมเสร็จแล้วรีบบึ่งกลับบ้าน ตอนนั้นรู้สึกว่าเหมือนจะวิ่งอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ตอนนั่งขับรถ เลยเริ่มสงสัยตัวเองว่าเลือก Flight บินผิดหรือเปล่าน๊ะ ดูมันเร่งรีบไปมั๊ย เลี้ยวเข้าซอยบ้านทีไรความเร็วตกทุกที เพราะคุณหมาน้อยนอนขวางทางกันเกลื่อนกลาด เฮ้อ! ไม่เข้าใจคนพวกนี้เลย จะด้วยสงสารน้องหมาหรืออยากเลี้ยงก็ตาม แต่กลับไม่เอาเข้าไปเลี้ยงในบ้าน ปล่อยให้น้องหมานอนกันเต็มถนนหน้าบ้าน เราเคยเห็นเวลาพวกเค้าให้อาหารน้องหมาก็จะแอบๆ เอาไปเทไว้ริมรั้วบ้านแต่พยายามเขี่ยชามข้าวหรือกระดาษหนังสือพิมพ์ที่ใช้ลองอาหารให้ยื่นเข้าไปในเขตบ้านข้างๆ คงไม่อยากให้หน้าบ้านตัวเองสกปรก เรามองเห็นคุณแม่สุดที่เลิฟกำลังยืนแต่งกิ่งกุหลาบอยู่ที่รั้วหน้าบ้านแต่ไกล พอก้าวลงจากรถปุ๊บ แม่ก็ถามปั๊บว่าลืมอะไรอีกหล่ะคราวนี้ (แป่วว!! 555 ขี้ลืมเป็นนิสัยประจำตัวค่ะ) "ไม่ได้ลืมอะไรทั้งนั้น แต่วันนี้หนูต้องไปสมุยด่วน นี่กลับมาเอาเสื้อผ้าแล้วต้องไปสนามบินเลยนะแม่" พูดจบก็วิ่งเข้าห้องตัวเอง มุดเข้าใต้เตียงคว้าเป้สีน้ำตาลออกมากางให้กว้างที่สุดเท่าที่จะกว้างได้ จากนั้นเปิดตู้เสื้อผ้า ยืนมองและคิด ...เอาตัวไหนดีหว่า อ้า!! ชุดเก่งนี่แหละว๊ะ ว่าแล้วก็คว้าเสื้อกับกางเกงชุดทีว่าโยนใส่เป้ ของใช้ที่จำเป็นอื่นๆ จัดใส่กระเป๋าใบย่อมเตรียมไว้ตลอดแล้ว แม่เดินเข้ามาในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ได้ยินเสียงท่านพูดอยู่ในห้องนั่งเล่น "ทำไมบริษัทถึงชอบส่งเราไปโน่นไปนี่บ่อยจังลูก แล้ววันนี้จะไปสมุยก็ไม่เห็นบอกพ่อแม่ อาทิตย์หน้าเราก็ต้องไปภูเก็ตด้วยกันแล้วจะให้พ่อแม่ทำยังไง" เราเลยโผล่หัวยื่นหน้าออกมาจากประตูห้อง เห็นแม่นั่งดื่มน้ำแก้วโตอยู่ โห่! สีหน้าแม่บอกถึงความไม่พึงพอใจอย่างแรง เราเลยเดินไปนั่งข้างแม่แล้วกอดท่านแน่นๆ หอมแก้มไปอีก 1 ฟอด และก็เล่าประโยคที่เจ้านายพูดกับเราเมื่อช่วงเช้าให้แม่ฟัง และก็บอกแม่อีกว่า “หลังเสร็จงานที่สมุยแล้งหนูจะบินไปภูเก็ตเลย ไปรอพ่อแม่ที่นั่น ส่วนพ่อแม่ก็ค่อยๆ ขับรถไปรับหนูที่ภูเก็ต จากนั้นเราค่อยไปเที่ยวกระบี่กันต่อนะ” (พ่อแม่ชอบขับรถเที่ยวกันค่ะ และไม่ค่อยจะบอกเราด้วยนะ เผลอทีไรแว๊บหายทุกที) เราสังเกตุสีหน้าแม่จากเดิมที่หน้านิ่วคิ้วชนกัน ดูผ่อนคลายขึ้น เราก็รีบวิ่งกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดทำงานมาเป็นกางเกงยีนส์ เสื้อยืดปลายบานฉ่ำสีดำลายจุดขาวมาใส่ ได้ยินเสียงแม่ตะโกนบอกอยู่หน้าบ้าน "แท็กซี่มาแล้วลูก" (โอ้ว! มาเร็วทันใจ) ก่อนเลี้ยวเข้าปากซอยหมู่บ้าน เราโทรเข้าศูนย์บริการแท๊กซี่ บอกทางศูนย์ให้ส่งแท็กซี่มารับที่บ้าน เดี๋ยวนี้บริการแท็กซี่สะดวกสบายขึ้นมาก แค่เราใช้บริการครั้งแรก ทางศูนย์จะจัดเก็บข้อมูลที่อยู่และเบอร์โทรเราไว้เลย เมื่อใช้บริการครั้งต่อไปแค่แจ้งชื่อและเบอร์ติดต่อกลับ ทางศูนย์จะถามว่าให้ไปรับสถานที่เดิมหรือเปล่า รีบรูดซิบปิดปากเป้สะพายขึ้นหลัง ก่อนออกมาหน้าบ้านรีบวิ่งไปหอมแก้มคุณโคล่าที่นั่งมองพฤติกรรมของเราตั้งแต่ก้าวเข้าประตูบ้านแล้ว เค้าคงคิดว่า "ยัยป้านี้จะรีบไปไหน ทำอะไรดูวุ่นวาย หิ้วข้าวของพลุงพลังไปหมด" ก่อนวิ่งขึ้นแท็กซี่ที่จอดรออยู่นอกรั่ว ก็วิ่งไปกอดแม่อีกหนึ่งที กราบงามๆ ลงไปที่อกท่าน "หนูไปนะแม่ อีกสองสามวันเจอกัน เดี๋ยวซื้อหนมสมุยไปฝากน๊ะจ๊ะ (จุ๊ป จุ๊ป)" โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ ลืม ลืม ลืม ...รีบวิ่งไปคว้าโน๊ตบุค Dell จอ 15" (หนักมาก) ที่วางอยู่เบาะหลังเจ้าไวท์กี้ แล้วก็นึกขึ้นได้อีกว่าตอนเข้าประชุมต้องใส่รองเท้าส้นสูง ก็วิ่งไปเปิดลิ้นชักรองเท้า คว้าร้องเท้าส้นสูงสีดำคู่ใหม่ (ที่ใหม่เพราะไม่ค่อยใส่) พร้อมกับฉวยเอาถุง Big-C ยับๆ ติดมือมาด้วย "ไปสนามบินสุวรรณภูมิเลยค่ะพี่" เป็นประโยคเดียวที่พูดกับพี่คนขับแท็กซี่ (น่าจะลุงมากกว่าแต่ไม่กล้าเรียกกลัวเค้าเสียใจ) ระหว่างทางที่นั่งในแท็กซี่ก็เปิดเป้เพื่อจัดสัมภาระใหม่ โดยเพิ่มร้องเท้าส้นสูงที่หิ้วมาเปล่าๆ ยัดใส่ลงในเป้ด้วย ถ้าเราไม่จัดสัมภาระใหม่มีหวังเสื้อผ้ายับเยินแน่ เกรงว่าพรุ่งนี้คนในห้องประชุมจะเข้าใจว่าเราเพิ่งกลับมาจากไปสนามรบ 555 ไม่ทันดูเวลาว่าออกจากบ้านกี่โมง แต่ถึงสุวรรณภูมิ 11.20 น. อื้ม! ทำเวลาได้เยี่ยมมาก หุหุ (ชื่นชมตัวเองนิดๆ) เวลาเหลือเฟือ ไม่ต้องวิ่งกระหืดกระหอบเหมือนครั้งก่อนๆ ที่เกือบจะตกเครื่อง เช็คอินที่เคาว์เตอร์เสร็จก็เดินเข้าไปนั่งรอในโซนผู้โดยสารรอเรียกขึ้นเครื่อง ระหว่างรอก็นั่งฟังเพลงที่โหลดไว้ใน iPhone 4s ที่เพิ่งซื้อมาสดๆ ร้อนๆ แทนเครื่องเก่าที่โดนขโมยไปเมื่อเดือนก่อน (ไว้จะเล่าให้ฟังว่าถูกขโมยยังไงนะคะ) พอถึงเวลาขึ้นเครื่อง เราเดินแบกเป้ใบโตซึ่งที่จริงไม่โตเท่าไหร่ แต่ด้วยเราตัวเล็กเตี้ยเลยทำให้เป้ดูโตกว่าขนาดที่ควรเป็น ที่นั่งของเราอยู่ริมหน้าต่างด้านท้ายลำ และล้อมรอบไปด้วยชาวต่างชาติ ซึ่งแยกไม่ออกว่าประเทศอะไรบ้าง เพราะฝรั่งหน้าตาจะคล้ายกันไปหมด (ใจคิดขำๆ ถ้าต้องนั่งติดกับฝรั่งก็ขอเป็นประเภทที่กลิ่นตัวไม่เหม็นฉุน ไม่งั้นได้เป็นลมแน่) ระหว่างที่อยู่บนเครื่องได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่าง โห่! ท้องฟ้าสีฟ้าเข้มสวยมาก พื้นน้ำทะเลกว้างไกลสุดสายตา สีน้ำทะเลเขียวอ่อนบ้าง เข้มบ้าง บอกให้รู้ถึงความลึกของระดับน้ำทะเล บางช่วงจะเห็นเกาะเล็ก เกาะน้อยที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวและล้อมรอบด้วยหาดทรายสีขาว สีสันตัดกันได้อย่างลงตัวและสวยงาม ข้อคิดที่ได้รับ |
|
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22 มิถุนายน 2012, 14:28:03 โดย Tom-Keyray »
|
บันทึกการเข้า
|
ออกไปมองฟ้า ออกไปมองน้ำ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามาจากสุดปลายฟ้า...โลกนั้นกว้างใหญ่ รอเราก้าวออกไป
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Chokhihi
เจ้าสำนัก
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 801
|
|
« ตอบ #78 เมื่อ: 17 พฤษภาคม 2012, 21:53:48 » |
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
ผู้เขียน
