ที่นี่.... บ้านของพ่อ

ไปเจอมาครับ เลย เอามาให้อ่านกัน เจ๋ง

...ในตอนเย็นวันเสด็จฯกลับประเทศสวิส ในระหว่างนี้เองที่พระองค์ได้เห็นน้ำใจประชาชนที่หลั่งไหลกันมาเฝ้าส่งเสด็จฯ ทำให้ทรงแน่ในพระราชหฤทัยว่า ความรักของประชาชนเท่านั้นเป็นเสมือนหลักอันมั่นคงที่จะให้ทรงมีพระทัยอยู่ได้ในระหว่างความทุกข์อันใหญ่หลวงนี้

เมื่อถวายบังคมพระบรมศพแล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จลงจากพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ประชาชนพากันแห่ห้อมรุมล้อมพระองค์ จนแทบจะเสด็จพระราชดำเนินไม่ได้ ราชองครักษ์ผู้ใหญ่กราบบังคมทูลคัดค้านไม่อยากให้เสด็จฯ ต่อไป เพราะผู้คนมากมายไม่รู้ว่าอันตรายจะมาทางด้านไหน การสูญเสียพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๘ ไปหยกๆ ทำให้ทุกคนพากันหวาดเสียวและห่วงใยไม่หาย

แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลฯ ไม่ทรงพระวิตก ทรงทราบดีว่าพระองค์ทรงปลอดภัยเสมอ ตราบใดที่ได้ทรงอยู่ใกล้ชิดกับพสกนิกรเหมือนดังที่สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์เคยทรงสอนพระองค์ว่า พระเจ้าแผ่นดินไม่เป็นภัยแก่ประชาชน และประชาชนก็ไม่เป็นภัยแก่พระเจ้าแผ่นดิน เดิมทีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตั้งพระราชหฤทัยไว้ว่า พระองค์จะทรงครองราชสมบัติเพียงชั่วระยะเวลาจัดงานพระบรมศพให้งดงามสมพระเกียรติเท่านั้น เพราะพระชนมายุเพียง ๑๘ พรรษา ไม่ทำให้ทรงรู้สึกว่า มีกำลังพระทัยเป็นพระเจ้าแผ่นดินไปได้ตลอด การสูญเสียสมเด็จพระบรมเชษฐาธิราชที่ทรงรักและใกล้ชิดสนิทสนมกันมาตลอดเวลาอย่างกระทันหัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลฯ ไม่เคยทรงเตรียมพระราชหฤทัยและกำลังพระวรกายสำหรับรับหน้าที่นี้เลย

แต่แล้วก็มีเหตุการณ์หลายครั้งหลายคราวที่ประชาชนแสดงความจงรักภักดีต่อพระองค์ ดังเช่นในวันที่เสด็จพระราชดำเนินกลับประเทศสวิส ขณะที่ประทับรถพระที่นั่งไปสู่สนามบินดอนเมือง ทรงได้ยินเสียงตะโกนดังๆ ว่า

?ในหลวง อย่าทิ้งประชาชนนะ?

ทำให้ทรงนึกตอบบุคคลผู้นั้นในพระราชหฤทัยว่า

?ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะทิ้งประชาชนอย่างไรได้?

เป็นที่น่าประหลาดว่า ต่อมาอีกประมาณ ๒๐ ปี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพบชายที่ร้องตะโกนทูลพระองค์ไม่ให้ทิ้งประชาชนนั้นเป็นพลทหาร
และในปัจจุบันเขาออกไปทำนาอยู่ในต่างจังหวัด เขากราบบังคบทูลสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่ไม่ทรงทิ้งราษฎร เขาทูลว่าตอนที่เขาร้องไปนั้นเขารู้สึกว้าเหว่และใจหาย ที่เห็นพระเจ้าแผ่นดินจะเสด็จไปจากเมืองไทยกลัวจะไม่เสด็จ กลับมาอีก เพราะคงจะทรงเข็ดเมืองไทย เห็นเป็นเมืองที่น่ากลัวน่าสยดสยอง เขาดีใจมากที่ได้เฝ้าฯ อีก กราบบังคมทูลถามว่า

?ท่านคงจำผมไม่ได้ ผมเป็นคนที่ร้องไม่ให้ท่านทิ้งประชาชน?

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งถามว่า

?เราน่ะรึที่ร้อง??

?ใช่ครับ ตอนนั้นเห็นหน้าท่านเศร้ามากกลัวจะไม่กลับมา จึงร้องไปเหมือนคนบ้า?

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตอบ

?นั่นแหละ ทำให้เรานึกถึงหน้าที่จึงต้องกลับมา ตอนนี้ทำมาหากินอะไรล่ะ??

?ทำนาครับ?

ที่มา :สมุดพระบรมฉายาลักษณ์ ซึ่งสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ โปรดเกล้าฯ จัดทำขึ้น
ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

	ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน? 06 กรกฎาคม 2025, 05:26:32

ข่าว: มีปัญหาการใช้งานเว็บไซต์ หรือติดต่อลงโฆษณา ติดต่อ admin [ไม่ใช่ผู้ขายสินค้า] ที่ 0876889988 หรือ theerachai@siamrx.com หรือ line id: @welovecivic