ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
20 กรกฎาคม 2025, 04:49:51
หน้าแรก ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก
ข่าว: มีปัญหาการใช้งานเว็บไซต์ หรือติดต่อลงโฆษณา ติดต่อ admin [ไม่ใช่ผู้ขายสินค้า] ที่ 0876889988   หรือ theerachai@siamrx.com หรือ line id: @welovecivic




Custom Search
:::CIVIC CLUB THAILAND:::  |  คุยคุ้ย Civic  |  Civic Club Cafe => ห้องนั่งเล่น  |  หัวข้อ: อ่านแล้วน้ำตาไหล ขอจงทรงพระเจริญ( FW: ) 0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
หน้า: [1] ลงล่าง พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: อ่านแล้วน้ำตาไหล ขอจงทรงพระเจริญ( FW: )  (อ่าน 2356 ครั้ง)
nenemon
[N]enemon
Gold Member
เจ้ายุทธภพ
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,176



« เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 22:16:06 »



หมายเหตุ : ดูแล้วเหมือนจะยาว แต่รับรองว่าคุ้มค่ากับเวลาที่นั่งอ่านแน่นอนครับ by nenemon

**ฉันอายตัวเองว่า ในขณะที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเรา แต่เราช่วยอะไรท่านไม่ได้
เลย***     
                                                                     
 ยายซุบ สามร้อยยอด เป็นหญิงชาวบ้านวัย 70 แห่งบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรี
จังหวัด       
 ประจวบคีรีขันธ์ ยากจนมาตังแต่ยังสาวจวบจนวันนี้

 หากแต่เธอกลับยืนยันว่า เธอมีอดีตที่มีความหมายต่อชีวิตของแก

 อดีตที่หมายถึงชีวิตใหม่ ไม่ว่าแกจะยังจนต้องขอเงินลูก ๆ 9 คนใช้ดังเช่น

 ทุกวันนี้หรือจะมั่งมีศรีสุข ถูกหวยรวยเบอร์อย่างไรก็ตาม

 แกไม่เคยลืมเหตุการณ์ครั้งนั้น เหตุการณ์ที่ล่วงเลยมานานกว่า 40 ปี

 การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยียนราษฏรบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรี

 ไม่เพียงทำให้หมู่บ้านที่ยากจน ล้าหลัง ไม่มีแม้ถนนที่จะติดต่อกับโลกภายนอก
ได้มีชีวิตที่ดีขึ้น   
 หากแต่การเสด็จพระราชดำเนินในครานั้นได้ทำให้หญิงคนหนึ่งมีชีวิตยืนยาวต่อมาจน
ถึงวันนี้     
                                                                     
 ถาม -สมัยยังสาวยายเคยไปรับเสด็จในหลวงใช่ไหม?                             
 ยาย -ใช่ ตอนนั้นไปรับเสด็จที่ตีนถ้ำไทรในหมู่บ้านเรานี่แหละ ท่านเสด็จฯ

 มาทางเหนือ ไอ้เราป่วยเป็นไส้ติ่ง ปวดท้องมาครึ่งเดือนแล้ว แต่

 ไม่รู้หรอกนะตอนนั้นว่าเป็นไส้ติ่ง ปวดท้องนอนซม คนในบ้านบอก

                                                                     
 ในหลวงจะมา เราก็อยากเห็น อยากไปรับเสด็จ แต่ปวดท้องจนเดินไม่ไหว

                                                                     
 ถาม -เดินไม่ไหว แล้วไปรับเสด็จยังไงล่ะ?

 ยาย -ก็ให้คนหามไป ใส่เกวียนไปเลย                                         
                                                                     
 ถาม -ทำไมถึงเลือกไปเฝ้าในหลวง ไม่ไปหาหมอรักษาตัวเองล่ะ?

 ยาย -ไม่รู้สิ คืออยากเห็นตัวจริง ๆ ใกล้ ๆ นะ คิดในใจว่ายอมตายได้

 แต่ขอไปรับเสด็จก่อน แลกตัวแลกชีวิตกันเลย พูดง่าย ๆ ว่าวัดดวง

 เอาเลย อีกอย่างตอนนั้นถ้าเราไปหาหมอก็ลำบาก เพราะน้ำแห้ง

 เรือเครื่องก็ไม่มี ถ้าไปก็คงไปไม่ถึง มันคงจะตายก่อน

                                                                     
 ถาม -แล้วตอนนั้นได้ถวายอะไรท่านบ้างไหม?                                   
 ยาย -ยกมือพนมยังจะไม่ไหวเลย จะให้ถวายอะไรอีก (หัวเราะเสียงดัง)

                                                                     
 ถาม -แล้วยายได้เห็นท่านไหม?                                             
 ยาย -ก็ได้เห็นท่านอยู่ แต่ก็เห็นห่าง ๆ แล้วก็เห็นไม่นานเพราะว่าพระองค์

                                                                     
 ท่านต้องเสด็จฯ ไปที่ตีนเขาอีกลูกคนละฟาก ทรงไปดูเรื่องที่จะ

 ระเบิดเขาทำทางเข้าออกหมู่บ้าน                                             
                                                                     
 ถาม -ไส้ติ่งเรากำลังจะแตก แล้วรอดมาได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้น?

 ยาย -ตอนนั้นไส้ติ่งกำลังจะแตก เงินสักบาทก็ไม่มีติดตัว พอดีว่าพระราชินี

                                                                     
 ท่านทรงเยี่ยมเยียนราษฏร แล้วทอดพระเนตรเห็นเรานั่งหน้าซีด

                                                                     
 พิงเพื่อนไว้ คือตอนนั้นมันไม่ไหวจริง ๆ ท่านทอดพระเนตรเห็นก็คง

                                                                     
 สังเกตได้ว่าอาการเราไม่ดี พระองค์ก็ถามว่าเป็นอะไร? ท่านบอกให้

 พูดธรรมดาก็ได้ เราบอกว่าเจ็บท้อง พระองค์ท่านตรัสถามต่อว่า

 เจ็บมากี่วันแล้ว? เราก็บอกว่า เจ็บมาครึ่งเดือนเห็นจะได้ ท่านก็เลย

                                                                     
 บอกให้หมอที่มาด้วยตรวจดู                                                 
                                                                     
 ถาม -แล้วหมอว่ายังไงล่ะ?                                                 
 ยาย -หมอบอกว่าไส้ติ่งกำลังจะแตก พอหมอบอกอยางนั้น พระองค์ท่านก็

                                                                     
 ทรงติดต่อไปที่ในหลวงซึ่งทรงอยู่ที่ตีนเขาอีกลูก

                                                                     
                                                                     
                                                                     
 ถาม -แล้วยายรู้ได้ยังไงว่าสมเด็จพระนางเจ้าฯ ทรงติดต่อไปที่ในหลวง?

 ยาย -รู้สิ เพราะเห็นในหลวง พระองค์ท่านทรงวิ่งจากตีนเขาลูกโน้นมาเลย

 ห่างกันเกือบ 1 กิโลน่ะ (แค่นี้ก็ตื้นตันแทนคุณยายแล้ว)

                                                                     
 ถาม -รู้สึกอย่างไรบ้างในตอนนั้น?

 ยาย -ดีใจแล้วก็ปลื้มใจแบบมาก ๆ ไอ้ตอนแรกคิดว่ากำลังจะตายนี่

 คิดว่าตัวเองรอดแน่ มันมีกำลังใจ คิดว่าขนาดพระเจ้าแผ่นดินยังเอา

                                                                     
 ใจใส่เราขนาดนี้ เราจะตายไม่ได้
                                                                     
 ถาม -พอในหลวงเสด็จมาถึง ทรงตรัสว่าอย่างไรหรือไม่?

 ยาย -ท่านให้เอา ฮ. มารับ ท่านตรัสว่า เดี๋ยวเราจะกลับทางเรือเอง

 ให้เอาคนไข้ไปส่งก่อน พอพระองค์ท่านตรัส หมอสองคนก็หิ้วปีกเรา

 ไป ในหลวงท่านทรงเมตตาเราไปจนถึงเครื่อง พอเราขึ้นไป ก่อนที่

                                                                     
 ประตู ฮ. จะปิด เราก็มองลงมาเห็นในหลวง ท่านทรงโบกพระหัตถ์

 เราซาบซึ้งมาก ยิ่งบอกตัวของเราเลยว่าเราจะตายไม่ได้

                                                                     
                                                                     
 ถาม -ถ้าไม่มีในหลวงในวันนั้น ก็ต้องตายแน่?

 ยาย -แน่นอน ไม่ต้องอะไรหรอก หมอบอกว่า มาช้ากว่านี้แค่ 2-3 นาที

 ก็ไม่รอดแล้ว แล้ววันนั้นอย่างที่บอกว่าเรือเครื่องก็ไม่มี น้ำก็แห้ง

 ไม่รู้ใช้เวลาครึ่งวันจะเดินทางไปถึงโรงพยาบาลหรือเปล่า

                                                                     
 ถาม -ถ้าในหลวงไม่เสด็จมาที่นี่ วันนั้นก็ตายแน่ ตายทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า

                                                                     
 ตัวเองเป็นอะไรตายเหมือนกับได้ชีวิตใหม่?

 ยาย -ใช่ ชีวิตทุกวันนี้ถึงฉันแก่แล้ว แต่เมื่อนึกถึงวันนั้นทีไรรู้สึกเหมือน
ได้                 
                                                                     
 เกิดใหม่ทุกที ตอนนั่งดูโทรทัศน์ เวลาเห็นท่าน เราก็จะพนมมือไหว้

                                                                     
 ตลอด รู้สึกว่าท่านได้มอบชีวิตใหม่ให้กับเรา

                                                                     
 ถาม -ตอนนั้นอยู่บน ฮ. เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?

 ยาย -จำไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่าพอบินขึ้นไปพักใหญ่หมอก็ถามว่าเป็นยังไงบ้าง

 เราพูดไม่ค่อยไหว แต่ก็บอกไปว่าปวดท้อง บน ฮ. นอกจากเรา ก็

 มีหมออีก 2 คน แล้วก็คนขับอีก 2 คน จำได้แค่นี้ล่ะ

                                                                     
 ถาม -ฮ. พาไปที่โรงพยาบาลไหนล่ะ?                                         
 ยาย -โรงพยาบาลพระมงกุฏฯ เพชรบุรี                                       
                                                                     
 ถาม -แล้วยายพักอยู่กี่วัน?

 ยาย -ปกติคนเป็นไส้ติ่งทั่วไปเขาพักกัน 3-4 วันก็ออกได้แล้ว

 แต่เราเป็นหนักต้องพักถึง 24 วัน ถ้าในหลวงไม่ช่วยก็ตายแน่

 แล้วถ้าเราตาย ลูกเต้าก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง ในหลวงท่านทรงเมตตา

                                                                     
 ทรงดูแลเราอย่างดี ห้องที่เราพักอยู่นี่ดีมาก เป็นห้องพิเศษเลย

                                                                     
 พูดตรง ๆ ว่าดีกว่าบ้านที่ฉันอยู่อีก หมอก็นิสัยดี พูดจากับเราเพราะ

                                                                     
 แล้วก็ใจดีด้วย                                                           
                                                                     
 **ในหลวงท่านทรงห่วงใยเรามากมีคนมาเยี่ยม ถามอาการ ถามสารทุกข์สุขดิบทุกวัน คน
ใกล้
 ชิดพระองค์ท่านก็ถามเรานะว่า จะฝากอะไร ถึงท่านไหม เราบอกให้ พระองค์ทรงพระ
เจริญ 
 ทรงพระเจริญ พูดได้แค่นั้น มันตื้นตันจนนึกไม่ออก**

                                                                     
 ถาม -หลังจากวันนั้นแล้วเป็นอย่างไรบ้าง?

 ยาย -ไม่มีโอกาสได้เข้าเฝ้าฯ พระองค์ท่านอีกเลย ถ้าเรามีโอกาส

 จะขอเข้าไปกราบแทบพระบาทเลย สิ่งที่พระองค์ท่านทรงช่วยเหลือ

                                                                     
 เราไว้ เป็นความซาบซึ้งที่สุดในชีวิตแล้ว

                                                                     
 **คิดูสิโลกนี้จะหากษัตริย์อย่างท่านได้ที่ไหน เราเป็นแค่ชาวบ้านจน ๆ

 แต่ท่านห่วงเราเหมือนเราเป็นลูกพระองค์ท่าน ทรงห่วงเราเหมือนที่

 เราห่วงลูก ท่านทรงเสียสละแม้กระทั่งของส่วนพระองค์ ทรงยอมลำบากกลับทางเรือ
เพื่อคน   
 อย่างเรา พูดตรง ๆ ว่าสิ่งที่พระองค์ทรงทำให้ฉันตายแล้วเกิดใหม่อีกสิบชาติก็ทด
แทนไม่หมด**
                                                                     
 ถาม -กลับมาบ้านแล้ว เป็นอย่างไร?                                         
 ยาย -ตอนที่ออกจากโรงพยาบาลใหม่ ๆ พระองค์ท่านก็ส่งเงินมาให้อยู่ถึง

                                                                     
 1 ปี ครั้งละ 3-5 พันบาท ส่งมาหลายครั้งอยู่ เรารู้เพราะว่าใส่ซองสีขาว

                                                                     
 ประทับตราสำนักพระราชวัง จากเหตุการณ์นั้นทำให้เรารักในหลวง

                                                                     
 ของเรามาก แล้วทุกวันนี้ก็ยังน้อยใจตัวเองอยู่ว่า เวลาที่ท่านป่วย

                                                                     
 เราก็ไม่มีเงินไปเฝ้า ไปแสดงความจงรักภักดีกับท่าน ได้แต่ร้องไห้อยู่

                                                                     
 กับบ้าน นั่งร้องไห้ทุกวัน ดูข่าวทุกวันไม่เคยเว้นเลย

                                                                     
                                                                     
                                                                     
 **ฉันอายตัวเองว่า ในขณะที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเรา แต่เราช่วยอะไรท่านไม่ได้
เลย**       
                                                                     
                                                                     
                                                                     
 ถาม -การเสียสละของในหลวงคราวนั้น ได้เอามาปฏิบัติตามหรือไม่?

 ยาย -มีส่วนมากเลย เวลาคนในหมู่บ้านเขาป่วยเป็นอะไร ฉันก็ไปเยี่ยม

                                                                     
 เขาทั่วไปไหนไปกัน มีใครเจ็บในหมู่บ้านนี่ฉันจะไปเยี่ยมหมด

                                                                     
 บางที ถึงไม่ใช่หมอ ไม่ใช่ญาติเขา แต่เราก็ไป ไปนั่งพูดคุยให้

                                                                     
 กำลังใจ บางทีก็ไปบีบให้นวดให้ นี่คือสิ่งที่ในหลวงให้เรา และเรา

                                                                     
 ให้คนอื่นต่อ                                                             
                                                                     
 **เมืองไทยเราโชคดีที่มีในหลวง โชคดีมาก ๆ ไม่มีกษัตริย์ที่ไหนในโลกอีกแล้วที่
จะเป็นห่วง   
 ชาวบ้านอยางฉันเท่ากับท่าน คนอยางเราเปรียบไปก็เหมือนมดปลวก แต่ท่านก็ยังใส่ใจ
ท่านใส่
 ใจจริง ๆ เหมือนกับว่าคนไทย คือ ลูกของท่านทั้งแผ่นดิน**


ขอบคุณข้อความดี ๆ จาก FW Mail ครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21 เมษายน 2007, 22:25:16 โดย nenemon » บันทึกการเข้า

CIVIC CLUB NO.318
jojo-civic 96
ผมเป็นบุคคลอันตรายหมายเลข " หนึ่ง " ของ
อาจารย์ปู่
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,658


Playboy Club No. 1


« ตอบ #1 เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 22:25:28 »

nenemon สร้างสรรค์มากครับ วันนี้ ผมให้เลย 3 แต้ม เป็นบุญของเราที่มีพระองค์ท่านครับ

แล้วผมจะคุ้ยอีกเรื่องให้ทุกคนดูเกี่ยวกับท่านครับ
บันทึกการเข้า

Honda miracle civic ferio
nenemon
[N]enemon
Gold Member
เจ้ายุทธภพ
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,176



« ตอบ #2 เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 22:28:01 »

nenemon สร้างสรรค์มากครับ วันนี้ ผมให้เลย 3 แต้ม เป็นบุญของเราที่มีพระองค์ท่านครับ

แล้วผมจะคุ้ยอีกเรื่องให้ทุกคนดูเกี่ยวกับท่านครับ
ดีเลยครับ ช่วยกันเอาเรื่องราว ความประทับใจเกี่ยวกับพระองค์ท่านมาเล่าสู่กันฟัง
อ่านแล้วรู้สึกดีครับ รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่เกิดมาเป็นคนไทย
             ยิ้ม
บันทึกการเข้า

CIVIC CLUB NO.318
jojo-civic 96
ผมเป็นบุคคลอันตรายหมายเลข " หนึ่ง " ของ
อาจารย์ปู่
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,658


Playboy Club No. 1


« ตอบ #3 เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 22:32:52 »

อีก 1 ชม. รอรับอีก 1 แต้มได้เลยครับ ครบ 3 แต้มแน่นอน
บันทึกการเข้า

Honda miracle civic ferio
Playboy_palm
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #4 เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 22:52:45 »

อีกหนึ่งเรื่องดีๆที่ได้มีโอกาสได้รับรู้ ผมรักในหลวงครับ





ปล. ผมบวกให้เจ้าของกระทู้ด้วยครับ
บันทึกการเข้า
kapum
Gold Member
อาจารย์ปู่
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 9,870


สะพานใหม่


« ตอบ #5 เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 23:01:34 »

ดีใจที่เป็นคนไทย ครับ
+ ให้กับกระทู้ดีๆ  ทำน้าตาซึม ยิ้มกว้างๆ
บันทึกการเข้า

s_kungten
Gold Member
อาจารย์ปู่
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 15,858


^ ^ กุ๊งกิ๊ง^ ^


« ตอบ #6 เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 23:01:46 »

รักในหลวงค่ะ
บันทึกการเข้า

<a href="http://spamtheweb.com/ul/upload/100510/11243_700x120.swf" target="_blank">http://spamtheweb.com/ul/upload/100510/11243_700x120.swf</a>
Namwhan
อแฟนัง ติตัว ปรมาลาภา ความไม่มีแฟนติดตัวเป็นลาภอันประเสริฐ
อาจารย์ปู่
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 10,793

หนาว.ว..?


« ตอบ #7 เมื่อ: 21 เมษายน 2007, 23:15:10 »

             +1 for u.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21 เมษายน 2007, 23:16:57 โดย Namwhan » บันทึกการเข้า

I love civic . . .
PareZa
ชาวยุทธ คอยรับใช้ท่าน
Gold Member
อาจารย์ปู่
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,552

Civic Club No.175


« ตอบ #8 เมื่อ: 22 เมษายน 2007, 13:13:36 »

อ่านแล้วตื้นตันใจ น้ำตาไหลเลยค่ะ

ไม่มีพระมหากษัตริย์พระองค์ใดในโลก ทรงห่วงใยประชาชนเช่นนี้

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
บันทึกการเข้า
unyaba
Gold Member
จอมยุทธ
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 359

No.167


« ตอบ #9 เมื่อ: 22 เมษายน 2007, 19:54:26 »

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยจริงๆ " ทรงพระเจริญ"
บันทึกการเข้า
bothong2007
ศิษย์น้อง
**
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 51


« ตอบ #10 เมื่อ: 23 เมษายน 2007, 11:38:32 »

เรารักในหลวง ผมให้1แต้มครับ
บันทึกการเข้า
daido_s
ข้าน้อยรอการลงทัณฑ์จากท่าน
Gold Member
อาจารย์ปู่
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 6,447


.............


« ตอบ #11 เมื่อ: 23 เมษายน 2007, 12:21:38 »

 ยิ้มกว้างๆ อ่านแล้วน้ำตาจะไหลครับ บวกไปหนึ่งครับ ยิ้มกว้างๆ
บันทึกการเข้า
nenemon
[N]enemon
Gold Member
เจ้ายุทธภพ
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,176



« ตอบ #12 เมื่อ: 23 เมษายน 2007, 20:20:32 »

ดีใจนะครับ ที่อย่างน้อยกระทู้เล็ก ๆ ของผม ก็ทำให้เราทุกคนได้แสดงออกถึงความรู้สีกดี ๆ ที่มีต่อพระมหากษัตริของเรา

"พวกเรารักในหลวงครับ"
บันทึกการเข้า

CIVIC CLUB NO.318
slowly
ศิษย์พี่
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 188


« ตอบ #13 เมื่อ: 29 เมษายน 2007, 12:30:08 »

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ พระชนมายุยิ่งยืนนาน สถิตย์เป็นมิ่งขวัญปวงชนชาวไทยตราบจิรัฐติกาลเทอญ   ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
.....ตอนผมยังเด็กบ้านผมอยู่บ้านนอกครับ  เป็นเขตทุรกันดารขาดแคลนทุกอย่าง น้ำ ไฟ ถนนหนทาง และเป็นช่วงที่ทำสงครามแย่งชิงมวลชนกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยอยู่ พื้นที่แถวบ้านเป็นพื้นที่สีแดง (หมายถึงมีการปะทะกันบ่อยครั้ง)  แต่ด้วยพระราชหฤทัยที่กล้าหาญเด็ดเดี่ยว และพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ ทรงเสด็จพระราชดำเนินพร้อมสมเด็จพระบรมราชินาถ และพระบรมวงศานุวงศ์อีกหลายพระองค์ ณ ตำบลที่ห่างจากบ้านผมประมาณ 30 กม. พ่อแม่และครอบครัวผมไปเฝ้ารับเสด็จ ตอนนั้นผมเพิ่ง 6 ขวบเอง แต่ภาพในวันนั้นยังแจ่มชัดมาโดยตลอด  ในภายหลังเมื่อเติบใหญ่ได้ศึกษาเล่าเรียน ศึกษาพระราชกรณียกิจตามรอยเบื้องพระยุคลบาทของพระองค์ท่าน
ผมจึงตั้งใจเอาไว้ว่า แม้ผมเป็นเพียงมดปลวกหรือธุลีดินก็จะทำประโยชน์แก่บ้านเมืองอย่างเต็มกำลัง และน้อมนำพระราชปณิธาณ และพระราชดำรัสของพระองค์ท่านใส่เกล้าใส่กระหม่อม เพื่อเป็นมงคลแก่ชีวิตตนสืบไป
บันทึกการเข้า
หน้า: [1] ขึ้นบน พิมพ์ 
:::CIVIC CLUB THAILAND:::  |  คุยคุ้ย Civic  |  Civic Club Cafe => ห้องนั่งเล่น  |  หัวข้อ: อ่านแล้วน้ำตาไหล ขอจงทรงพระเจริญ( FW: )
กระโดดไป:  


.: Powered by :.
.: Link Exchange :.
civic, civic club, new civic 2017 civic, civic club, new civic 2017 civic, civic club, new civic 2017 civic, civic club, new civic 2017 civic, civic club, new civic 2017 civic, civic club, new civic 2017 civic, civic club, new civic 2017 civic, civic club, new civic 2017


Powered by MySQL Powered by PHP Copyright 2004-2014 www.welovecivic.com All rights reserved
Contact: theerachai@siamrx.com
Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
Civic Club | ย่อลิงค์ |