พระราชบัญญัติเงินตรา พ.ศ. 2501
มาตรา ๑๑ แห่งพระราชบัญญัติเงินตรา พ.ศ. ๒๕๐๑ กำหนดว่า
"เหรียญกษาปณ์เป็นเงินที่ชำระหนี้ได้ตามกฎหมายไม่เกินจำนวนที่ กำหนดโดยกฎ กระทรวง" ซึ่งการใช้เหรียญกษาปณ์ชำระหนี้จะต้องดูกฎกระทรวงฉบับที่ ๕ (พ.ศ. ๒๕๐๖) ออกตามความในพระราชบัญญัติเงินตรา พ.ศ. ๒๕๐๑ ซึ่งกำหนดไว้ดังนี้
๑. เหรียญกษาปณ์ราคาหนึ่งบาทหรือยี่สิบบาท เป็นเงินที่ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย คราวละไม่เกินจำนวนห้าร้อยบาท
๒. เหรียญกษาปณ์ราคาห้าสตางค์ สิบสตางค์ ยี่สิบสตางค์ ยี่สิบห้าสตางค์ หรือห้าสิบสตางค์ เป็นเงินที่ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย คราวละไม่เกินจำนวนสิบบาท
๓. เหรียญกษาปณ์ราคาครึ่งสตางค์หรือหนึ่งสตางค์ เป็นเงินที่ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย คราวละไม่เกินจำนวนห้าบาท
ดังนั้น เมื่อคุณชำระเงินเป็นเหรียญ 50 สตางค์ไม่เกินจำนวนที่กฎกระทรวงกำหนด หากร้านค้าไม่รับ ร้านค้าจะตกเป็นเจ้าหนี้ผิดนัดตาม มาตรา ๒๐๗ แห่ง ปพพ. ซึ่งกำหนดว่า "ถ้าลูกหนี้ขอปฏิบัติการชำระหนี้ และเจ้าหนี้ไม่รับชำระหนี้นั้นโดยปราศจากมูลเหตุอันจะอ้างกฎหมายได้ไซร้ ท่านว่าเจ้าหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัด"
ไม่มีบทบัญญัติตามประมวลกฎหมายอาญา เอาผิดกับการกระทำดังกล่าว แต่ถ้าหากมีการติดป้ายโฆษณาว่าจะไม่รับเหรียญ 25 หรือ 50 สตางค์ ก็อาจจะผิดตาม พรบ. คุ้มครองผู้บริโภคฯ ในฐานเป็นการโฆษณาไม่ชอบด้วยกฎหมาย
คุณสามารถรวบรวมเหรียญดังกล่าวไปแลกคืนได้ที่ สำนักบริหารเงินตรา กรมธนารักษ์ ถนนจักรพงษ์ ในเวลาราชการได้ โดยไม่จำกัดจำนวน
แต่การซื้อขายต้องเป็นไปด้วยความสมัครใจทั้งสองฝ่าย คนขายไม่ขายของให้เพราะไม่รับเหรียญ 50 สตางค์ คุณก็อย่าซื้อสิ
ผู้เขียน
