ยายเป็นคนที่ผมรักมากที่สุดในชีวิต และยายก็รักผมมากที่สุดเช่นกัน
อยากจะเรียน อยากจะบวชให้กับแก มากที่สุด
แต่กลับไม่ได้ไปยินดีร่วมกัน ในวันรับปริญญา บวชก็ยังไม่ได้บวชให้
ได้แต่ขอพรคุณพระคุณเจ้า ให้ยายหายป่วย ให้แข็งแรงดังเดิม มาเป็นร่มโพธิ์ ร่มไทร ให้กับครอบครัว
ขณะเข้ารับปริญญา ทุกคนต่างตื่นเต้น ที่ได้พบกับคนมอบปริญญาให้ นั่นก็คือ ฟ้าชาย
แต่ผมกลับน้ำตาปริ่มๆ ได้แต่กลั้นน้ำตา กลัวคนอื่นจะหาว่าเวอร์ ไม่ใช่ว่าดีใจที่ตัวเองเรียนจบ
แต่เสียใจที่ยายไม่ได้มาด้วย และขอพรกับ ฟ้าชาย ท่านในใจ
ทุกคนต่างมองท่าน ด้วยความภาคภูมิใจ กอดปริญญาของตนเองไว้แน่น
แต่ผมกลับนำใบปริญญาไว้ที่ตัก แล้วพนมมือ ขอพร จากท่านในใจตลอดเวลา ตั้งแต่ต้นพิธีจนจบพิธี
และขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในพิธีทั้งหลาย ได้ช่วยยายผมด้วย
สุดท้ายนี้ เพื่อนๆ คิดว่าอยากจะทำอะไร ให้คนที่คุณรัก ขอให้รีบทำนะครับ
ชีวิตคนเรามันไม่แน่ ไม่อยากให้เป็นแบบผม ได้แต่ขอให้ท่านหาย จะได้บวช ทดแทนพระคุณของท่าน
ผู้เขียน
