analysis สะกิดพรีเมียร์ลีก : บุกรังไก่เดือยทองและเพื่อนใหม่ที่แสนดี

[analysis]

ขณะกำลังจะนอนนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้คิดว่า ไหนๆจะเข้า London แล้ว .. ยังมีที่ไหนที่อยากจะไปบ้าง ? เพราะเวลามีตั้งเยอะกว่าจะถึงเวลานัดช่วงบ่าย ว่าแล้วก็เข้า internet แล้วก็ search หาที่หมายพร้อมทั้งแผนที่แล้วก็วิธีการเดินทาง และแล้วปลายทางของผมพรุ่งนี้เช้าก็คือ " White Hart Lane " ซึ่งก็คือสนามของทีม Tottenham Hotspur อีกทีมหนึ่งในดวงใจของผมสมัยยุค 90' นั่นเอง รีบเข้านอนแล้วออกเดินทางแต่เช้าดีกว่า z ..z ..z


ตื่นมาแต่เช้า แล้วก็มุ่งหน้าไปสถานีรถไฟตอน 9.30 เพื่อที่จะซื้อตั๋ว Day Travel ซึ่งจะสามารถไปไหนก็ได้ระหว่าง Guildford ถึง London รวมทั้งนั่ง Tube ( Underground ) รถไฟ และแม้กระทั่งรถเมล์ ซึ่งนับว่าถ้าต้องไปไหนมาไหนใน London ตั๋วนี้คุ้มมากๆเลยในราคา 11 ปอนด์ ( เพราะตั๋วรถไฟอย่างเดียวก็ 9.20 ปอนด์แล้ว )

ไปถึงปุ๊บ... รอไม่นานรถไฟก็มาพอดี แล้วแถมเป็นรถเร็วซะด้วย เพราะว่าจะแวะแค่สถานีเดียวเท่านั้นก่อนจะเข้า London .... ไปกันเลยดีกว่า !!!!

[analysis]

เดินทางมาถึง London Waterloo ผมก็ต้องลงรถไฟใต้ดินต่อครับ วึ่งที่ Waterloo นั้นมี Tube หลายสายวิ่งผ่านที่นี่ทั้ง Jubilee Line ( สายสีเทา ) Bakerloo  Line ( สายสีน้ำตาล ) แต่เส้นที่ผมจะต้องไปคือสายสีดำ Northern Line เพื่อที่จะไปสถานี Euston แล้วผมจะต้องเปลี่ยน Tube อีกสายที่นั่นครับ

[analysis]

เมื่อเดินทางมาถึงสถานี Euston แล้วผมก็จะต้องเปลี่ยน Tube อีกสายซึ่งก็คือ Victoria Line ( สายสีฟ้า ) เพื่อที่จะนั่งไปลงที่สถานี Seven Sisters ( ชื่อเหมือนมินิมาร์ทบ้านเราเลยเน้าะ ) ซึ่งอยู่ London zone 3 ออกไปไกลจากกลางเมืองพอสมควร

Tube ที่นี่มีทั้งหมด 11 สายหลัก และจะมีหลายสถานีที่จะสามารถเปลี่ยนไปสายต่างๆได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะหลง เพราะเราสามารถเลือกเส้นทางเดินทางให้ไปยังจุดหมายได้หลายรูปแบบมากๆ

[analysis]

นั่ง Tube มาจนสถานีสุดท้ายคือ Seven Sisters วึ่งอยู่ London zone 3 ก็ใช้เวลาพอควรอยู่ แต่สนาม White Hart Lane นี้ไม่ได้อยู่ใจกลางเมือง London เหมือน Stamford Bridge ของเชลซีที่เราสามารถขึ้นจาก tube แล้วเจอได้เลย

เมื่อผมมาถึง Seven Sisters แล้ว ผมก็จะต้องขึ้นไปสถานีรถไฟ Seven Sisters ซึ่งอยู่บนพื้นดินเหนือสถานี tube เพื่อที่จะนั่งรถไฟธรรมดาต่อไปยังสถานี White Hart Lane ซึ่งไกลออกไปประมาณ 5 นาทีโดยประมาณ เดินทางใน UK ไม่ต้องกลัวหลงทางเลยครับ เพราะว่า Sign ต่างๆของที่นี่บอกดีละเอียดและชัดเจนมากๆครับ ไม่ต้องห่วงเลยว่าจะหลุดหลงไปไหนได้

[analysis]

การเดินทางครั้งนี้ทำให้ผมได้รู้เพิ่มว่า ยังมีรถไฟสายเล็กๆที่วิ่งภายใน London อีกหลายสายครับ ครั้งนี้ผมจะต้องนั่งรถไฟของ London Connect One เพื่อที่จะไปลงสถานีปลายทางครับ

แต่รถไฟสายเล็กๆนี้จะดูเก่ากว่านิดนึงนะครับ ( แต่ก็ดีกว่ารถไฟของบ้านเราเยอะ ) จะไม่มีคนมาตรวจตั๋วบนรถ และจะไม่มีเครื่องให้สอดตั๋วที่สถานีด้วย ทำให้ผมรู้ว่าคนที่นี่เค้าซื่อสัตย์ต่อหน้าที่จริงๆครับ

เมื่อนั่งจาก Seven Sisters แค่สองสถานีก็จะถึงที่ White Hart Lane ครับ เมื่อลงจากรถก็จะเห็นป้ายบอกทางทันทีครับ แสดงว่าผมเองก็ใกล้จุดหมายเข้าไปทุกทีแล้วหลังจากที่เดินทางมาเกือบ 100 กิโลเมตร จากตอนนี้เหลือแค่ 500 หลาเท่านั้นเอง ตื่นเต้นจังเลย !!!

[analysis]

เมื่ออากาศเป็นใจ การเดินทางไปยังสถานที่ๆเราไม่เคยไปมาก่อนโดยที่ไม่รู้จะต้องเดินไปทางไหน วิธีที่ดีที่สุดคือการเดินด้วยเท้าครับ เพราะเราสามารถจะหยุดถามคนแถวๆนั้นได้ ( ตราบใดที่ผมไม่ได้ใส่เสื้ออาร์เซนอล 5 5 5 ) แล้วผมก็รู้ว่าผมเดินมาถูกทางแล้วครับ เพราะว่าตามเสาไฟฟ้าจะมี Flag ของทีมแขวนอยู่เพื่อบอกว่า Tottenham Hotspurs นั้นก่อตั้งสโมสรมา 125 ปีแล้ว

[analysis]

เมื่อเดินตามป้ายมาเรื่อยๆ ผมมองเข้าไปในบล็อกของถนนถึงได้รู้ว่าผมเดินมาถึงสนาม White Hart Lane แล้วครับ สิ่งที่ผมเห็นอย่างแรกคือสนามฝั่ง North Stand ซึ่งเป็นเพียงแค่ฝั่งหนึ่งของสนามเท่านั้น แต่นั่นก็ทำให้ผมอดที่จะเดินไปดูไม่ได้

[analysis]

เมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆจะเห็น Ticket Office ของทีมซึ่งจะแยกออกอยู่ฝั่งตรงข้ามของตัวสนามครับ  ซึ่งดูแล้วที่ขายตั๋วของที่นี่ดูดีไม่ใชเล่นครับ เพราะมีบริเวณกว้างขวางแล้วยังมี wallpaper รูปนักเตะดังๆต่างๆในอดีตอยู่ในนั้นด้วย นอกจาก Ticket Office แล้ว บริเวณนี้ยังเป็นทีตั้งของ Member Club ของสโมสรอีกต่างหาก แต่ Club ที่นี่นั้นเทียบไม่ได้กับของ Chelsea เลยครับ ( แน่เด่ะ ... นั่นเค้า Hiso กว่าตั้งเยอะ เพราะเจ้าของทีมรวยกว่า )

[analysis]

เดินออกมาจากบล็อกฝั่ง North Stand แล้วตามถนนใหญ่มาเรื่อยๆอีกนิดก็จะถึงประตูทางเข้าใหญ่ของสโมสรครับ ซึ่งที่นี่ไม่ได้กว้างเท่าของเชลซี แถมยังมีพี่ยามคอยเฝ้าอย่างเข้มงวดอีกต่างหาก

ผมเดินเข้าไปขออนุญาตพี่ยาม เพื่อที่จะขอเข้าไปถ่ายรูปสโมสรเหมือนอย่างที่เคยทำที่ Stamford Bridge ครับ พี่ยามแกก็ทำหน้าตางงๆ แต่ก็ให้เข้าไปถ่ายได้เพียงแค่ลานข้างหน้าสโมสรเท่านั้น ด้วยความที่ไม่ได้หวังอะไรมาก ผมยังไงก็ได้ ... ให้เข้าก็บุญโขแล้ว

[analysis]

แค่ได้มายืนอยู่หน้าสนามก็ตื่นเต้นแล้วครับ

แต่ว่าเรื่องระทึกใจก็เกิดกับผม เมื่อขณะที่ผมยืนถ่ายรูปอยู่ดีๆ
ก็มี จนท. ร่างใหญ่กำยำเดินออกมาจากข้างในสโมสรตรงเข้ามาหาผมทันที

เวรล่ะสิ !!!

..........


.........


........


.........

เค้าเดินเข้ามาถามผมว่า " Are you Spur's support ? "
ก็คือหมายถึงผมเป็นแฟนบอลสเปอร์สรึปล่าวนั่นแหละ

แล้วจะให้ผมตอบว่ายังไงล่ะ มาอยู่หน้าสนามของเค้า
จะให้บอกว่าขายวิญญาณลูกหนัง 99.99% ให้แมนฯยูฯไปแล้วก็ใช่ที่
เลยตอบไปว่า " Yes ... Since 1991 " แล้วผมก็บอกต่อว่า
ผมเดินทางมาไกลเพื่อให้ได้มาเหยียบที่สนามของจริงก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว ไม่ได้สนใจว่าวันนี้จะไม่มีแมตช์แข่งขันแต่อย่างไร

คุณพี่ฝรั่งก็บอกว่า เค้าเป็น จนท. ของสโมสรนี้
คุณจะมายืนถ่ายรูปยังงี้มันก็ดูจะไม่เข้าท่าเท่าไหร่
แล้วเค้าก็บอกผมว่า

" OK ... I will let you see our club "

เฮ้ย ............ ผมฟังผิดไปรึปล่าว
เค้าให้ผมเข้าไปดูข้างในสนามจริงๆหรอเนี่ย
ผมงี้พดไม่ถูกเลย ตอบสั้นๆว่า YES แค่คำเดียว
แล้วก็เดินตามคุณพี่ฝรั่งเข้าประตูไป

เดินเข้ามาถึงข้างหน้า Reception ผมก็คิดว่าเค้าคงจะพาไปดู Gallery
อย่างที่หลายๆสโมสรเค้ามีเป็นห้องให้จ่ายเงินเข้าไปดู
แต่แค่นี้ก็ตื่นเต้นพอแล้วสำหรับผม ... 

[analysis]

เค้าพาผมเดินผ่านประตูสองชั้นข้างในสโมสร
ไม่รู้ว่าสโมสรนี้เปิดแอร์เย็นรึปล่าว
ผมรู้แต่ว่าตอนนี้ผมขนลุกวูบๆยังไงบอกไม่ถูก !!!

แล้วเค้าก็บอกผมว่า ทางเดินนี้เป็นทางเดินที่นักเตะของทั้งสองทีมจะต้องเดินผ่าน เพื่อไปยังห้องแต่งตัวนักกีฬา

โอ้วววว !!
ผมกำลังเดินบนทางที่อดีตขวัญใจผมอย่าง แกรี่ ลินิเกอร์, พอล แกสคอยน์, แกรี่ แม็บบัตต์, เจอร์เกน คลินส์มันน์ หรือแม้แต่สุดยอดกองหน้าคนปัจจุบันอย่าง ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ ทุกคนต่างเดินบนทางเดินที่ผมยืนอยู่นี่เอง

[analysis]

เดินจากห้องแต่งตัวก็เป็นทางเดินของนักเตะลงสู่สนาม

ใช่ครับ ... ผมกำลังเดินออกทางประตูสู่สนามเหมือนที่นักเตะทุกๆคนต้องเดินผ่านกัน ตื่นเต้นจริงๆครับ !!

ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองครับ
ว่าสิ่งที่ผมเห็นอยู่ข้างหน้านี้คือสนามฟุตบอลของทีม Tottenham Hotspur

ภาพที่ผมเห็นข้างหน้านี้ ก็คงเหมือนนักเตะทุกๆคนที่เดินออกมาจากประตูนี้

ถึงแม้ว่าจะไม่มีผู้ชมในสนาม ไม่มีเสียงของกองเชียร์ที่กึกก้อง
แต่ว่าบรรยากาศของสนามก็ทำให้ผมยิ่งขนลุกไปไม่ได้
ผมขอหลับตาแล้วจินตนาการว่าตัวเองคือนักเตะคนนึงที่กำลังจะเดินลงสู่สนาม White Hart Lane ...... มันสุดยอดจริงๆครับ

[analysis]

ผมเองก็ทำหน้าไม่ถูกจริงๆครับ
มันยิ่งกว่าที่ผมคิดไว้เพื่อจะมาแค่ถ่ายรูปข้างนอกสนาม
แล้วก็แวะเยี่ยมชมของที่ระลึกจาก Mega Store เท่านั้นเอง

แต่ผมได้พบ จนท. ที่ใจดีคนนี้พาผมเข้ามาดูถึงข้างในสนาม
เค้าก็บอกผมว่าเค้าเคยไปเมืองไทย กรุงเทพ ภูเก็ต เกาะสมุย
แล้วเค้าก็ถามว่าทำไมถึงเชียร์สเปอร์ส
ผมตอบเค้าไปไปว่าผมชอบ พอล แกสคอยน์ และแกรี่ ลินิเกอร์ตั้งแตฟุตบอลโลก 1990 แล้วผมยังจำลูกฟรีคิก 30 หลาที่แกซซ่ายิงใส่อาร์เซนอลนัดรองชนะเลิศ FA CUP 1991 ที่สเปอร์สเอาชนะคู่ปรับสำคัญอย่างอาร์เซนอล 2-1 เข้าไปชิงชนะเลิศ และคว้าแชมป์ FA CUP ในปีนั้นได้ แล้วนัดชิงนั้นก็เป็นนัดที่ทีมสเปอร์สเสียพอล แกสคอยน์ไปตั้งแต่สิบห้านาทีแรกเมื่อแกซซ่าไปทำฟาล์วคู่แข่ง แต่ตัวเองก็เจ็บเองจนเล่นต่อไม่ได้ และนัดนั้นสเปอร์สก็เหมือนเสียแกซซ่าไปตลอดกาล เมื่อเค้าตัดสินใจย้ายไปอยู่กับลาซิโอในปีต่อมา

เค้าบอกว่าผมจำได้ยังไง มันนานมากแล้วนะ
เค้าเองก็จำได้ว่านั่นคือ Brilliont Freekick ที่น่าจดจำมากๆ
และเค้าเองก็บอกกับผมว่า เค้าไม่คิดว่าจะมีแฟนบอลจากแดนไกลจำเรื่องราวต่างๆของทีมได้ขนาดนี้

[analysis]

แล้วเค้าก็บอกกับผมว่า วันนี้เรามีเวลาเท่านี้
เพราะว่าวันนี้ในสนามจะมีงาน Press เปิดตัวนักเตะคนใหม่
ที่เซ็นสัญญาล่วงหน้าสำหรับฤดูกาลหน้า 2008 / 2009

ผมเลยโชคดีที่ได้เห็นนักเตะคนใหม่ของสเปอร์สก่อนใครเพื่อน
เพราะเค้าบอกว่า ทีมพยายามเดินเรื่องเจรจาให้เงียบที่สุด
เพื่อไม่ให้ราคาของนักเตะจะสูงไปกว่า 15 ล้านปอนด์

ผมเลยเอาภาพนักเตะคนใหม่มาให้ดูด้วย

[analysis]

  ฮ่า ฮ่า ฮ่า .......

สุดท้ายก็หนีไม่พ้นเรื่องไร้สาระอีกจนได้

มาต่อกัน ....

เค้าบอกว่าวันนี้สโฒสรจะมีงาน press สักอย่างจริงๆ สังเกตได้จากกล้องที่ตั้งไว้ตรงทางเดินเข้าสนาม และมี จนท. ใส่สูทสองสามคนเดินเตรียมงานอยู่ภายใน

ผมจับมือขอบคุณเค้าจิงๆ ผมไม่รู้จะพูดยังไงกับสิ่งที่เค้าทำให้ผมวันนี้
ผมบอกว่าผมจะกลับมาแน่เมื่อมีแมตช์แข่งขันที่นี่
เค้าบอกว่าตอนี้บัตรที่เตะกับแบล็คเบิร์น นิวคาสเซิล มีขายแล้วที่ Ticket Office คุณรู้รึยังว่าอยู่ที่ไหน
ผมเลยตอบไปว่าเดินผ่านมาแล้ว และจะต้องไม่พลาดแน่ๆ

เค้าเดินพาผมชมอีกนิดก่อนจะออกมาข้างนอก
เค้าชี้ให้ผมดูรูปของนักเตะคนสำคัญบนผนัง เค้าถามผมว่ารู้จักคนไหนบ้าง ?
ผมก็ชี้ที่รูปของ แกรี่ ลินิเกอร์, พอล แกสคอยน์, แกรี่ แม็บบัตต์, เกล็น ฮอดเดิล และอีกสามสี่คน ที่เหลือผมรู้จักแต่ชื่อเท่านั้นเช่น เรย์ คลีเมนซ์

เค้าเดินพาผมออกมาส่งหน้าประตูสโมสร
ผมจับมือขอบคุณเค้าอีกครั้ง แล้วเราก็จากกันตรงนั้น
ผมเดินออกมาแล้วถามตัวเองว่านี่คือความฝันรึปล่าว
เมื่อกี๊มันเรื่องจริงใช่มั้ย?
มันจะมีกี่ครั้งในชีวิตที่ผมจะได้ดูอะไรแบบนี้อีก

[analysis]

ผมยังต้องไปที่ Mega Store อีกที่นึงครับ
เพื่อจะไปลองดูของที่ระลึกที่พอจะซื้อกลับไปเพื่อให้รู้ว่าผมมาถึงที่นี่แล้ว

เดินไปไม่ไกลครับ Mega Store อยู่สุดมุมถนนของสนาม
ถึงจะไม่ใหญ่เท่าของเชลซี แต่ก็ถือว่ามีของให้เลือกมากมายครับ
อีกเช่นเคยที่ผมไม่สามารถถ่ายรูปข้างในร้านได้ จึงได้แต่ถ่ายรูปภายนอกร้านก่อนที่จะเดินเข้าไปข้างในครับ

[analysis]

เดินเพลินๆ มองนาฬิกาอีกทีก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องไปแล้ว
ขากลับนี้ผมพอรู้ทาง เลยเลือกที่จะไม่เดินแล้วก็รอขึ้นรถเมล์สายที่ผ่านสถานีรถไฟเดิมที่นั่งมาลงครับ

วันนี้ผมเดินออกมาจาก White Hart Lane ด้วยความทรงจำที่บรรยายไม่ได้ การเดินทางของผมครั้งนี้ถือว่าเกินคำว่าคุ้มค่า
มันเป็นประสบการณ์ชีวิตของผมที่ไม่เชื่อว่าจะได้เกิดขึ้น

แล้ววันหน้าผมจะกลับมาที่นี่อีกครั้งแน่นอน White Hart Lane !!!

[analysis]

ผมต้องขอขอบคุณเพื่อนใหม่ของผม
Mr. Jon Dobs Club Manager ที่ใจดีพาไปพบกับประสบการณ์ชีวิตที่เหลือเชื่อครับ ถ้าผมไม่เจอเค้าผมคงจะไม่เรื่องราวประทับใจอีกเรื่องหนึ่งในชีวิต เสียดายจิงๆที่ตอนนั้นผมยังตื่นเต้นไม่หาย เลยไม่ได้ขอ email เค้าไว้เพื่อที่จะได้ติดต่อขอบคุณเค้าอีกครั้ง

Million Thanks for your kindness Jon !!!!

[masaru]

เที่ยวนี้ไม่ไปงัดรถใครอีกเหรอโอ๊ต    

[j_nobita]

[Ernestino]

โชคดีนะครับที่มีข้อมูลของสเปอร์ ไม่งั้นคงอดเข้าไปในสนามแน่เลย

[Madam-Mam]

โชคดีจังเลย...



ที่เค้าจับไม่ได้ว่าโอ๊ตโกหกเค้า .... 5555...

 

[taxman : ปทุมธานี]

Many thanks สำหรับการพาเที่ยวคับ ยอดเลย

[Namwhan]

  โห พระเจ้าจอร์จ มันยอดมากกก

[thailiv]

นักเตะใหม่ หน้าตา คุ้นๆนะนั่น

[NaBu 5721]

ยิ่งกว่าถูกหวยเลยโอ๊ต สุดยอดจริงๆ อย่าลืมหาแหม่มสาวชาวปะกิตมาฝากบ้างเน้อ (ขอขาวๆ บะละฮึ่มๆ ไม่มีกระด้วยนะ)