มีสาว ๆ เขาฝากมาให้ Comment นะครับ
ღღღღการรอคอยღღღღ
เพราะความรักให้ความหวังฉันว่า สักวันเขาอาจจะกลับมา แม้ความจริงที่ตรงหน้า...จะคัดค้าน
ด้วยความรักกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูฉันว่า "การรอคอย" เป็นเพียงส่วนหนึ่งอันยิบย่อยของความรัก
หากฉันรัก...ฉันต้องรอได้ และใช่!
ฉันไม่เคยบังคับหรือฝืนใจตัวเองเลย ฉันเต็มใจและยินดีที่จะรอเป็นอย่างยิ่ง อาจดูโง่...และบ้า
แต่ความรักปลอบฉันว่า ฉันไม่ได้บ้า....และไม่ได้โง่
หลายครั้งที่เสียงของเหตุผลทั้งหลายทั้งปวงตะโกนบอกฉันว่าจงเลิกรอและเลิกหวังลม ๆ แล้ง ๆ เสียที
แต่หัวใจฉันเองมันรั้นที่จะทำตาม เพราะอย่างที่ความรักบอก "หากฉันรัก...ฉันต้องรอได้"
ชีวิตฉัน...คงไม่มีจุดพอดีอะไรสักอย่าง
ฉันปิดหูปิดตา....และฟังแต่ความรักอย่างเดียว
อาจจะจิงอย่างที่ใครหลายคนบอกว่า
"ความรักเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผล"
"แต่ชีวิตคน....ไม่ใช่"
ความรักบอกให้เรารอคอย เพื่อรู้ซึ้งถึงความยิ่งใหญ่ของรัก ว่าเพื่อความรักแล้ว..ใครหลายคนยอมทำได้ทุกอย่าง
แม้แต่การทำร้ายตัวเองและหลายครั้งที่กลายเป็นว่าเรายอม "โง่" ...เพื่อความรัก
และใช่! หากเราอยากฉลาด...และไม่ต้องเจ็บปวด ไม่ต้องเสียเปรียบใคร
ไม่ต้องทำอะไรเพื่อใคร...หากไม่มีสิ่งใดตอบแทน
เราต้องยกให้ "เหตุผล" อยู่เหนือชีวิตในทุก ๆ เรื่อง
แต่หากต้องเป็นเช่นนั้น
ชีวิตจะหยาบกระด้างเกินไป
ความรักไม่ได้สอนให้เราโง่
ความรักเพียงสอนให้เราเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้...และเสียสละ
ความรักเพียงอยากให้เราอ่อนโยนต่อโลก
โดยการทำอะไรเพื่อใครสักคน...อย่างไม่หวังสิ่งตอบแทน
ด้วยเหตุและผลทั้งหลายทั้งมวลบอกว่า
เมื่อความรักจบลง....การรอคอยก็สิ้นสุดลงเช่นกัน
แต่หากเราหา "จุดพอดี" ให้กับชีวิตเจอ
เอา "เหตุผล" มาผสมกับ "ความรัก" ได้
เวลานั้น เราอาจเลิกรอเขาได้ ในขณะที่ความรักยังคงหายใจอยู่
[/size]