เสียงโน้ตตัวสุดท้ายแผ่วหายไปในอากาศ
โลกตกอยู่ในความเงียบ
"เจ้าสำเร็จวิชากีตาร์จักรวาลแล้ว"
นั่นเป็นคำพูดที่เปลี่ยนทุกสิ่งในชีวิตผมไปอย่างสิ้นเชิง
เสียงของอาจารย์ที่เฝ้าฟูมฟักดูแลผมมาหลายปีไร้วี่แววใดๆ
ไม่ชื่นชมกับความสำเร็จของลูกศิษย์
ไม่ยินร้ายที่ผมซึ่งเป็นศิษย์เพียงคนเดียวจะต้องจากไป
ใช่ ผมสำเร็จวิชาแล้ว
ตามธรรมเนียม เมื่อเรียนเสร็จก็ถีบหัวครูส่ง
ผมกำลังจะได้ลงไปจากเขาหกสายสติงแล้ว
"วิชาของเจ้าในตอนนี้เหนือกว่ามือกีตาร์ทุกคนในใต้หล้าแล้ว"
"ทุกคนเลยเหรอครับ"
"แน่นอน ไม่ว่าจะเป็นเทพกีตาร์จิมมี่ เฮ็นดริกซ์
เฒ่าคะนองคาร์ลอส ซานตาน่า
บุรุษละมุนอีริค แคล็ปตัน
ริชชี่ แบล็คมอร์แห่งหุบเขาล้ำลึก
18สายมารฟ้า ซาทริอานี่ ไว จอห์นสัน
พระอาทิตย์คู่เดปาเปเป
หรือแม้แต่รองเท้าเหิน เสก โลโซ"
"ท่านอาจารย์กล่าวเกินไปแล้ว"
ผมยิ้มแก้มปริออกมาเป็นริ้วๆ เลือดซิบ
วาจาถ่อมตัว
ในใจลำพอง
จะเซ็นต์สัญญาค่ายไหนดีวะกู
"แต่นั่นก็แค่เพียงเรื่องของพื้นฐาน
เจ้ายังขาดประสบการณ์"
"อะไรกันอาจารย์
ผมร่ำเรียนวิชาอยู่บนเขาหกสายสติงมาหลายปี
เล่นเพลงทั้งดังและไม่ดังที่มีไลน์กีตาร์หลากหลายมานับไม่ถ้วน
อาจารย์ยังบอกว่าผมขาดประสบการณ์อีกเหรอ"
หรือคิดอีกที
ไอ้แก่นี่มันอาจจะอิจฉาที่เราเก่งกว่าแถมยังหล่อกว่าก็ได้
"จริงอยู่ ข้าให้เจ้าเล่นเพลงนับร้อยนับหมื่นจนมือแทบเป็นง่อย
แต่นั่นก็แค่เพลงของคนอื่น
เจ้ายังขาดท่วงทำนองของตัวเอง
และเจ้าจะไม่มีวันบรรลุขั้นสุดยอดของกีตาร์จักรวาลได้เลย
หากเจ้ายังไม่สามารถหาท่วงทำนองเพลงของตัวเองได้"
น้ำเสียงของอาจารย์ไล่โน้ตสูงต่ำน่าเวียนหัว
ทำไมเวลาพูดมึงจะพูดธรรมดาๆไม่ได้รึไง
"แล้วผมต้องทำยังไงล่ะครับอาจารย์"
เสียงแผ่วลง
ด้วยหวังสุดยอดเคล็ดวิชาก้นกุฏิ
"เจ้าต้องหาสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจของเจ้าซะก่อน
สิ่งที่เจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อมัน
และตายเพื่อมันได้
Something to die for"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โปรดติดตามอ่านเรื่องนี้ตอนต่อไป
สัญญาจะมีให้ได้ 4 ตอนจบ
ผู้เขียน
