ปริมาตรความรัก
" รักเรามากเท่าไหน "
ช่างเป็นคำถามที่ยากจะหาคำตอบสิ้นดี
รักมากแค่ไหน อะไรล่ะที่จะวัดได้
ชั่วชีวิตอันแสนสั้นของผมได้ยินคำนี้จากปากใครต่อใครมาหลายคนแล้ว
แต่ทุกครั้งที่ผมได้ฟังคำถามนี้ ผมกลับไม่พบคำตอบใดที่เพียงพอจะคะเน
ค่าความรักได้อย่างเที่ยงตรงเลย
บางทีเราอาจต้องใช้ทฤษฏีของปีทากอรัสเข้าช่วย แต่ไม่ครับ จะปิทากอรัส
หรือไทรันโนซอรัสหรืออีกกี่สิบล้านแลคโตบาซิลัสก็ไม่อาจคิดสูตรสมการหาค่าความรักได้
ถ้าเช่นนั้น ถ้อยคำแสนหวานที่หลุดออกมาจากปากของใครต่อใครเพื่อตอบคำถาม
อันแสนลึกล้ำนี้เล่า ไม่เหมาะสมหรืออย่างไร
ตั้งแต่อดีตกาลมา มีผู้คนมากมายนำค่าความรักไปเปรียบเทียบกับสิ่งต่างๆ ซึ่งผม
เห็นว่าไม่อาจเทียบกันได้เลยกับคุณค่าที่แท้จริงในความรัก
รักเธอเท่าฟ้า แฟนคุณแม่เป็นการบินไทยรึไงครับ นี่เป็นประโยคสุดคลาสสิคที่ใช้กันมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าบุเรงนอง ฟังดูดีนะครับ โบ้ยให้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตไป หากแต่ท้องฟ้านั้นคือห้วงอวกาศที่ว่างเปล่า ไม่มีอยู่จริง จับต้องไม่ได้ เป็นเพียงนามธรรมเท่านั้น หากเป็นเช่นท้องฟ้า ความรักก็เป็นเพียงคำพูดหลักลอย จับต้องไม่ได้เท่านั้นเอง
รักเท่าภูเขา รักเท่ามหาสมุทร ฟังดูเป็นรูปธรรมมากขึ้น จับต้องได้ ถ้าจะให้หรูต้องภูเขาเอฟเวอร์เรสต์ มหาสมุทรแปซิฟิก ทว่าจะภูเขาลูกไหนหรือเวิ้งน้ำแห่งใดก็ย่อมต้องมีขอบเขต ถึงวันหนึ่งภูเขาก็ต้องถล่ม ทะเลอาจเหือดแห้ง เปรียบไม่ได้กับความรักทีไร้ขอบเขต ไม่มีวันเหือดหายไป อนึ่ง ผู้ใช้ที่เป็นสุภาพสตรีระวังแฟนคุณเข้าใจผิดว่าไปรักเค้าเท่า จีน มหาสมุทร จะเกิดปากเสียงกันเปล่าๆ
รักตราบสิ้นกาลเวลา รักชั่วนิรันดร์ เน่าไหมครับ พบเห็นได้ตามเนื้อเพลงและละครหลังข่าว ฟังดูไร้ขอบเขต ยาวนานเหลือเกิน การเอาความรักไปผูกไว้กับกาลเวลานั้น ฟังดูมีรูปธรรมมากขึ้น แต่เวลาก็เป็นเพียงสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นและกำหนดให้เข็ม 2-3 อันกระดิกไปเพื่อยืนยันการมีอยู่ของมันเท่านั้น ผิดกับความรักซึ่งไม่สามารถสร้างขึ้ได้ แต่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
และไม่มีสิ่งใดยืนยันการมีอยู่ของมันอย่างชัดเจนเลย
รักที่สุด ถึงขั้นที่สุดเนี่ย แสดงว่าไม่มีอะไรเหนือกว่าแล้ว
ณ เวลานั้นคนฟังคงปลื้มไม่ใช่น้อย เพียงแต่ในช่วงเวลาที่ใครคนหนึ่งพูดคำนี้ออกมา เค้าคนนั้นยังมีอนาคตที่จะได้พบอะไรที่ไม่เคยได้เห็นได้สัมผัสมาก่อนอีกมากมาย ที่สุดในปัจจุบันอาจตกอันดับได้ในอนาคต ขึ้นอยู่กับว่าเปรียบเทียบกับอะไร คนเรามีโอกาสพบเจอ สิ่งใหม่ๆได้ตราบจนสิ้นลมหายใจครับ
รักหมดใจ โอ้โห อันนี้มาแนวถวายตัวเลยครับ ไม่ต้องยึดติดกับอะไรด้วย มันอยู่ที่ใจ ก็เข้าท่าครับ แต่อย่าลืมนะว่าหัวใจก็แค่ก้อนเนื้อเต้นได้ขนาดเท่ากำมือ เล็กกว่าภูเขาหรือจีน มหาสมุทรซะอีก ใครๆเข้าใจว่าความรักเกิดขึ้นบริเวณหัวใจ ทั้งที่ความจริงแล้ว ในเวลาที่เกิดความรักขึ้น หัวใจทำหน้าที่เพียงแค่สูบฉีดเลือดให้แรงขึ้นเท่านั้น หาได้ผลิตสารความรักออกมาไม่
ผมเคยอ่านเจอบทความของนักวิทยาศาสตร์ท่านหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า ชั่วขณะที่เกิดความชอบขึ้นนั้น
เกิดจากการพบเห็นอะไรที่ถูกใจ แล้วสมองก็สร้างสารคัดหลั่งตัวหนึ่งออกมา ชอบมากสร้างมาก
ชอบน้อยสร้างน้อย สารตัวนี้จะค่อยๆหมดไปตามกาลเวลา เมื่อใดที่สารตัวนี้หายไปจนหมดสิ้น เราก็จะหมดความสนใจในสิ่งของนั้นๆ
ถ้าเช่นนั้น หากเราต้องรักใครสักคนให้มากเท่าที่จะมากได้
เราคงต้องเป็นน้ำท่วมสมองตายวันละหลายๆรอบ
ความรักนั้นไม่อาจตีค่าได้
เพราะเพียงแวบแรกทีเห็น
วินาทีแรกที่มีความรักเกิดขึ้น
จนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต
ความรักนั้นไม่อาจเหือดหายไป
แต่กลับยิ่งสะสมเพิ่มพูนขึ้นมากมาย
เพียงคำว่ารักคำเดียวก็มีน้ำหนักมากเกินกว่าท้องฟ้าหรือมหาสมุทรแล้วครับ+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผู้เขียน
