กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งหนึ่ง
ซึ่งรวมรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน
ความสุข ความเศร้า ความรู้ และอื่น ๆ รวมทั้ง ความรัก
วันหนึ่ง มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม
ดังนั้น ทั้งหมดจึงได้เตรียม เรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจจะอยู่บนเกาะ ความรักต้องการที่จะอยู่
จนกระทั้งวินาทีสุดท้าย เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว ความรัก
จึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ... ความรักขอความช่วยเหลือจากความรวย
" ไม่ได้หรอก... ฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันนะเต็มไปด้วย
ทองและเงินแล้ว มันไม่มีที่สำหรับคุณ "
ความเศร้าได้พายเรือใกล้เข้ามา
ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก
" ความเศร้า อนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ "
โอ้ความรัก ฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ "
ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน
แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือ
ของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข
ทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
" มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง "
เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก
จนลืมถามชื่อว่าใครคือผู้ใจดีผู้นั้น เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง
คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อชายแก่คนนั้น
ความรักจึงถาม ความรู้และคนแก่คนอื่นๆ ..
" ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน "
ความรู้ตอบว่า
" เวลา " ความรักถาม "
แต่ทำไมเวลาถึงช่วยฉันล่ะ "ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเองแล้วตอบความรักว่า
ก็เพราะว่า มีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน
ผู้เขียน
