เรื่องของเรื่องคือ ตอนเช้าต้องตกใจสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงของแม่โวยวายอะไรไม่รู้แต่เช้า รีบวิ่งลงจากบ้าน
เพราะคิดว่าต้องเกิดเรื่องอะไรแน่ๆ ลงมาก็ไม่เห็นใครอยู่ในบ้านสักคน เลยลองเดินหานอกบ้านดู ปรากฎไปยืน
อยู่หน้าบ้าน ยืนดูอะไรก็ไม่รู้ พอเดินไปดูใกล้ๆ กลายเป็นหมาที่เลี้ยงไว้นอนตายอยู่ เลยตกใจเดินไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น
แม่บอกว่า หมาผมออกไปวิ่งเล่นข้างนอก มีรถตู้รับ-ส่งนักเรียนวิ่งมาด้วยความเร็ว มาชนตายคาที่เลย ขอบอกนิดนึงว่า บ้านผม
อยู่ต่างจัหวัดแถมไม่ได้อยุ่ในตัวเมือง อยู่ในหมู่บ้านที่ไม่ใหญ่นัก อาศัยกันแบบพี่น้อง ตามสังคมชนบท เค้าเลี้ยงหมากันแบบ
ปล่อยให้เดินเล่นตามสบาย ไม่มีกรงขัง แต่บ้านผมด้วยที่มีหมาหลายตัว และมีหมาใหญ่ด้วย จึงต้องมีกรงไว้ขัง ที่บ้านก็มี
กำแพงรอบบ้านมิดชิด เวลาจะปล่อยให้ออกวิ่งเล่นกันผมก็จะไปด้วยพร้อมกับสายจูง แต่จะมีแค่1 ตัว เป็นหมาพันธุ์ไทยตัวไม่ใหญ่นัก
ที่บ้านผมจะปล่อยให้ออกไปวิ่งเล่นเองเพราะมันค่อนข้างเชื่องกับคน ไม่เคยกัดใคร และเวลามันวิ่งออกไป ไม่เกิน5 นาที มันจะวิ่งกลับมาเข้าบ้าน
เป็นแบบนี้ทุกวัน แต่วันนี้พอเปิดให้มันออกไม่ถึง 1 นาที กลับโดนรถชนตาย แม่กับพ่อผม ก็บ่นกันว่า เหมือนเปิดประตูให้มันออกไปตาย
ผมอยากจะบอกว่า ผมโกรธคนขับรถรับ-ส่ง คันนี้นะ โกรธมากด้วย ชนหมาผม แล้วขับหนีไปเลย ไม่มีลงมาดู หรือขอโทษที่บ้านผมสักคำ
เค้ายังคงต้องวิ่งผ่านหน้าบ้านผมทุกวัน เวลาขับรถผ่านเส้นหน้าบ้านผม ขับเร็วยังกะจะรีบไปไหน ทั้งที่ถนนเส้นหน้าบ้าน มีทางแยกหลายแยก
ทางตรง ก็มีระยะแค่ประมาณ 200 เมตรเอง เดี๋ยวก็ต้องเลี้ยว เดี๋ยวก้ต้องเบรค ตอนแรกเย็นนี้ผมว่าจะยืนรอ รถตู้ คันนี้ แล้วคุยให้รู้เรื่อง
แต่แม่ผมก็บอกว่า เค้าทำกรรมอะไรไว้ เค้าคงได้รับผลกรรมอันนั้นเอง และไม่อยากให้มีเรื่องกันด้วย กลัวเป็นเรื่องใหญ่
ผมก็คงได้แต่ทำตามที่แม่ผมขอไว้ เพราะรับปากท่านไว้แล้วว่าจะอยู่เฉยๆ รอกฎแห่งกรรม
ตอนฝังมันขอบอกว่าน้ำตาผมมันไหลจริงๆ เสียใจมาก มันอยุ่กับผมมาเกือบครึ่งชีวิตของผม ประมาณ12-13 ปี อยากให้มันแก่ตายเอง
ไม่ใช่จากไปเพราะเรื่องแบบนี้....
ขอบคุณทุกท่านที่รับฟังครับ
EK3775
ผู้เขียน
