กราบเท้าคุณพ่อคุณแม่ที่เคารพ
คุณพ่อค่ะ คุณแม่คะ เป็นอย่างไรบ้างคะ
สบายดีหรือเปล่าคะ ผ่านมาเกือบครึ่งปี ตั้งแต่ที่หนูเข้ามาเรียนใน กรุงเทพฯ หนูไม่ได้ติดต่อคุณพ่อคุณแม่เลย หนูอยู่ที่นี่สบายดี...พี่มากเขารักหนูและดูแลหนูเป็นอย่างดี สงสัยหรือคะว่าพี่มากคือใคร?
จำได้มั้ยคะ วันที่หนูจากคุณพ่อคุณแม่ที่สถานีขนส่ง เข้ามาเรียนที่ กรุงเทพฯ รถทัวร์ที่หนูนั่งมาเกิดอุบัติเหตุ มีคนมาล้อมหน้าล้อมหลังหนูเต็มไปหมดเลยค่ะ แล้วก็มีคนขโมยกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าตังค์ของหนูไป พี่มากเข้าเป็นเด็กปั้มที่นั้นค่ะ พอรถชนกันเค้าก็เข้าไปช่วยปฐมพยาบาลหนู เราเจอกันที่นั่นค่ะคุณพ่อ เข้าเป็นคนดีมาก เราพูดคุยกันสักครู่ใหญ่ รู้สึกถูกคอกันมากค่ะคุณพ่อคุณแม่ขา นี่แหละมั๊งคะพี่เรียกว่ารักแรกพบ พอเขารู้ว่าหนูไม่มีที่พัก ไม่มีญาติในกรุงเทพฯ แล้วยังไม่รู้จะไปพักที่ไหน แล้วยังบาดเจ็บด้วย พี่มากเขาเลยชวนหนูพาหนูไปอยู่ที่พักที่อยู่ใกล้ๆ ปั๊มน้ำมันนั้น ด้วยความตกใจและก็ไม่มีที่พึ่งหนูเลยตกลงไปอยู่กับพี่เค้าโดยที่ไม่รู้ตัว แต่ว่า พี่เค้าเป็นคนดีมากๆเลยค่ะไม่เคยล่วงเกินหนูเลย เราอยู่ด้วยกันประมาณ 2 เดือนค่ะ พี่มากเค้าจึงขอหนูแต่งงานค่ะ หนูขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกคุณพ่อคุณแม่ก่อน แต่ด้วยความใกล้ชิดเราจึงไม่สามารถยับยั้งใจไว้ได้ จึงได้บอกตกลงพี่มากเขาไป อภัยให้หนูด้วยนะคะนึกว่าเป็นเด็กตาดำๆนะค่ะ แล้วลูกหนูก็จะเกิดมาดูโลกนี้อีกไม่นานเท่าไหร่ หนูกำลังจะมีหลานให้คุณพ่อคุณแม่ค่ะ
คาดว่าการเรียนเทอมแรกนี้ต้องพักไว้ก่อน หรือไม่ต้องเลิกเรียนไปเลยค่ะเพราะหนูต้องช่วยพี่มากเค้าหาตังค์เพื่อมาดูแลลูกก่อนที่หนูจะท้องโตมากกว่านี้ พอลูกคลอดแล้วก็คงต้องเลี้ยงลูกอีก คงไปเรียนไมได้ เงินทองก็หมดไปทุกๆวัน แต่หนูสุขใจดีนะคะไม่ต้องห่วง คุณพ่อคุณแม่อย่าโกรธหนูเลยนะคะ มันเป็นเรื่องสุดวิสัยจริงๆแต่หนูคิดว่าคุณพ่อคุณแม่คงจะให้อภั ยนะนะคะ เมื่อลูกคลอดแล้วหนูจะพาลูกกับพี่มากไปกราบเท่าคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ที่หนูเขียนจ.ม.มาวันนี้หนูมาข่าวดีละข่าวร้ายมากบอกค่ะ
ข่าวดีคือ...ที่เล่ามาหนูเป็นเรื่องไม่จริงค่ะ ฮ่าๆ หนูล้อเล่น! ส่วนข่าวร้ายก็คือ เทอมแรกนี้หนูสอบได้ F3วิชา
D2วิชา และCอีก1วิชา
เห็นไม๊คะ มันไม่ได้เลวร้ายกว่าที่หนูเล่ามาตั้งแต่แรก ดีกว่าซะอีก!จริงไม๊คะ ฉะนั้นอย่าโกรธหนูนะคะ
ด้วยความรักและเคารพอย่างสูง หนูดาที่รักของคุณพ่อและคุณแม่
ป.ล.ตังค์ที่พ่อโอนมาหมดแล้วนะคะ ถ้าเห็นใจ กรุณาโอนมาให้หนูด้วยนะคะ
จดหมายตอบกลับจากพ่อ
สวัสดีจ๊ะดาลูกรักของพ่อ
ที่ลูกเล่ามาทั้งหมดตั้งแรกนั้นน่ะทำให้พ่อทำใจไม่ได้เลย พออ่านไปได้ครึ่งเดียวพ่อโมโหจัดจนไมได้อ่านต่อ เพราะว่าโกรธมากๆทำให้พ่อกับแม่ทะเลาะกันยกใหญ่เรื่องของหนู เเม่เค้าไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง เพราะแม่เค้ารักหนูมากคิดว่าลูกคงไม่ทำให้แม่เค้าผิดหวัง แต่พ่อโมโหทำให้ทะเลาะกับแม่ขั้นรุงแรง ลูกก็รู้ว่าแม่แกป่วยเป็นโรคหัวใจอยู่ พ่อผิดเองที่ไม่รู้จักคิดยับยั้งความโกรธ เราทะเลาะกันรุนแรงมากจนแม่เค้าล้มลงหัวใจวาย ยาที่แม่กินพ่อก็หาไม่เจอด้วยความตกใจ พาจึงพาแม่ส่งโรงพยาบาลแต่ก็สายไปเสียแล้ว
ตอนนี้พ่อกำลังเศร้ามาก คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น มันเกิดจากที่พ่อไม่อ่านจดหมายของลูกให้จบเสียก่อน แม่ก็เลยต้องมีอันเป็นไป
อ้อ..พ่อมีอาไรจะบอกลูกรักหน่ะ..
คือเอออ..แม่แกยังอยู่ สบายดีไม่มีอะไร พ่อล้อเล่น อีกเรื่องคือ..แม่แกเสียไพ่อย่างแรงเลยไม่มีเงินส่งไปให้ลูกหน่ะ แต่มันก็ยังดีกว่าที่แม่แกเป็นอาไรไปช่ายไม๊หล่ะ
หวังว่าลูกรักของพ่ออ่านจดหมายจบนะ ไม่ใช่ตกใจตะลีตะเหลือกฆ่าตัวตายไปหล่ะ อิอิ
รักลูกนะ
พ่อ
ผู้เขียน
