ศีลข้อที่ 5 แปลว่า...............................................
สุราเมระยะ คือ อันสุราเมรัยทั้งหลาย
มัชชะ คือ มัชฌิมา หรือทางสายกลาง
ปะมาทัฏฐานา คือ ประมาณตามฐานะ
เวระ คือ เวลาไปเข้าเวร หรือ อยู่เวร
มะณี คือ แก้วที่เป็นใบๆ ใสๆ นี่แหละ
สิกขาปะทัง คือ สี่ขาประทังนั่นเอง
สมาธิ คือ การมีสมาธิ
ยามิ คือ ยาไม่ต้อง หรือไม่ต้องใช้ยานั่นเอง
แปลโดยรวมแล้วได้ดังนี้
อันสุราเมรัยทั้งหลาย ท่านให้ดื่มแต่พอดีหรือยึดทางสายกลางเข้าไว้
นั่นก็คือให้ดูฐานะตนเองด้วยมีเงินหน่อยก็ดื่มเหล้าราคาสูงหน่อย
ถ้าฐานะไม่ค่อยดี ก็ดื่มเหล้าในราคาที่ต่ำลงมา
โดยเฉพาะตอนที่ต้องไปเข้าเวรหรือไปอยู่เวรก็ควรจะมีแก้วติดมือไป สักใบนึง
เอาไว้รินเหล้าดื่มได้ และถ้าดื่มจนได้ที่แล้วไม่สามารถใช้สองขาประทังไปได้
ก็ให้ใช้สี่ขาประทังไป (หมายถึงมือหรือขาหน้าอีก 2 ข้างนั่นเอง)
การดื่มสุราเมรัยทำให้มีสมาธิ จิตใจมั่นคง ร่างกายแข็งแรง ไม่ต้องพึงพายาใดๆ
ทั้งนั้น โดยเฉพาะกับตับซึ่งจะแข็งก่อนที่อื่น...................สาธุ!!!
ขอโทษครับบบบบบ
ผู้เขียน
