คือเมื่อวานก่อนสักตอนตี 3 กว่าขับรถกลับจากกรุงเทพมุ่งหน้าพัทยา มาถึงช่วงบายพาสสิ่งที่ไม่คิดฝันก็เกิดขึ้น วูบหลับไปครับทั้งที่ไม่ได้รู้สึกง่วงเท่าไรแต่รู้สึกเพลียเหมือนกันจะแวะตั้งแต่ที่พักมอเตอร์เวย์แต่ก็คิดว่าเดี๋ยวก็ถึงแล้วเลยไม่จอด แต่ตื่นขึ้นมาก็เห็นท้ายรถกระบะบรรทุกผลไม้อยู่ข้างหน้า(ไม่รู้ทำไมไอ้พวกนี้ชอบขับเลนขวากันจังมี4 เลนมันก็จะต้องมาขวาสุดทุกที) ระยะกระชั้นชิดมากหักหลบออกซ้ายทันที ในใจนึกว่าชนแน่แล้ว พอหักหลบเท่านั้นรถเสียการทรงตัวทันทีเพราะความเร็วตอนที่ขับอยู่140 ครับเลนขวาสุดแต่ไม่รู้ตอนที่วูบไปนั้นความเร็วลดลงหรือเพิ่มขึ้นส่ายไปมานึกว่าลงข้างทางแน่แต่สุดท้ายก็คุมรถอยู่เหมือนรอดตายมาเลยทุกอย่างมันเร็วมากผ่านไปแบบเสี้ยววินาที ก็เลยคิดว่าการที่เรารีบกลับให้ถึงบ้านทำงานโดยไม่พักคิดว่าไหว โลภ เพราะวันนั้นผมขับขึ้นลงกรุงเทพเป็นเที่ยวที่สองแล้ว ไม่แวะพักสัก 5-10 นาทีไม่คุ้มกันเลยถ้าเราไม่โชคดีตื่นมาก่อนอะไรจะเกิดขึ้นบ้างกับความเร็วขนาดนั้น ไม่ได้เบรค ไม่รู้ตัว มันเทียบกันไม่ได้เลยกับการเสียเวลาแค่แป๊บเดียว
จึงอยากเอามาเตือนเพื่อนๆว่าถ้ารู้สึกเหนื่อยหรือง่วงจอดพักยืดเส้นสายสักนิดรีบสักแค่ไหนสำคัญสักเพียงใดก็เทียบไม่ได้กับชีวิตคุณและ คนที่คุณรัก มันเหมือนผ่านการเฉียดตายมาเลยทำให้คิดได้หลายอย่างว่า
อย่าให้อะไรสำคัญมากว่าชีวิตคุณ หวังว่าอย่าให้เหตุการณืแบบนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนทุกคนเลยเพราะอาจจะไม่โชคดีแบบผม
ผู้เขียน
