พิมพ์หน้านี้ - คุณเคยรู้สึกไหม ว่าชีวิตช่างลำบาก

คุณเคยรู้สึกไหม ว่าชีวิตช่างลำบาก>>>>>>>>คุณไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมอย่างที่เป็นอยู่ >>คุณรู้สึกว่าชีวิตนั้นเป็นทุกข์>>>>อาชีพการงานไม่ได้ดั่งใจ อะไรๆ ก็ผิดพลาดไปหมด>>>>เรื่องราวต่อไปนี้อาจจะเปลี่ยนแปลงทัศนคติที่คุณมีต่อชีวิตคุณได้>>>>ผมสนทนากับเพื่อนคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะทำงานสองอย่าง>>>>รายได้แต่ละเดือนหักลบรายจ่ายแล้วยังเหลือแค่พันกว่า >>แต่เขาก็มีความสุขมากแล้ว>>>>ผมแปลกใจมากที่เขามีความสุขขนาดนั้นเพราะเขามีรายได้น้อย >>ต้องประหยัดมัธยัสถ์>>>>จึงจะพอมีเหลือเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่สูงอายุ พ่อตาแม่ยายภรรยา >>และลูกสาวอีกสองคน>>>>ไหนจะค่าใช้จ่ายต่างๆ จุกจิกภายในครอบครัว>>>>>>>>เขาอธิบายให้ฟังว่า>>>>เป็นเพราะหลายปีก่อน เขาได้เห็นเหตุการณ์บางอย่างที่ประเทศอินเดีย>>>>ขณะนั้นเขาประสบปัญหาที่สาหัสมาก สภาพจิตใจตกต่ำ>>>>จึงไปเที่ยวอินเดียเพื่อให้สบายใจขึ้น เขาได้เห็นกับตา>>>>ผู้หญิงชาวอินเดียคนหนึ่ง ถือมีดอีโต้ตัดแขนขวาของลูกตัวเอง>>>>สายตาที่หมดหวังของผู้หญิงคนนั้น>>>>และเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดของเด็กอายุสี่ขวบ>>>>จนบัดนี้ยังวนเวียนอยู่ในใจเขามิรู้ลืม คุณอาจจะถามว่า>>>>>>>>ทำไมแม่คนนั้นจึงต้องทำเช่นนี้>>>>เป็นเพราะลูกของเธอซุกซนเกินไปหรือเปล่า>>>>หรือเป็นเพราะแขนของเด็กติดเชื้อ>>>>>>>>ไม่ใช่ ที่แท้ทำไปเพื่อให้เด็กสามารถไปขอทานตามถนน!>>>>แม่ผู้สิ้นหวังคนนั้นจงใจทำให้ลูกตัวเองพิการ>>>>เพื่อเขาสามารถออกขอทานตามท้องถนนได้ เพื่อนของผมคนนี้ตกใจแทบช็อก>>>>ขนมปังในมือของเขาที่เพิ่งกินได้ครึ่งก้อนตกหล่นลงพื้น ทันทีทันใด>>>>ก็มีเด็กๆ ห้าหกคนกรูกันเข้ามา แย่งชิงขนมปังที่เลอะทรายบนพื้น>>>>เหมือนกับปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาผจญกับความหิวโหย>>>>>>>>เขาตกใจกับเหตุการณ์ดังกล่าว >>ไกด์ของเขาขับรถพาเขาไปยังร้านขนมปังที่ใกล้ที่สุด>>>>เขาเข้าไปในสองร้านของละแวกนั้น>>>>ขอซื้อขนมปังทั้งหมดในร้าน เจ้าของร้านขนมปังแปลกใจมาก>>>>แต่ก็ยินดีขายขนมปังทั้งหมดให้เขา >>เขาใช้เงินทั้งหมดไม่ถึงหนึ่งร้อยเหรียญ>>>>ซื้อขนมปังมาประมาณสี่ร้อยกว่าก้อน (ตกก้อนละไม่ถึง 25 เซน)>>>>แล้วใช้อีกหนึ่งร้อยเหรียญซื้อของใช้ประจำวันและแล้ว>>>>เขาก็นั่งบนรถบรรทุกที่บรรทุกขนมปังไว้เต็มคันรถ ขับไปบนถนน>>>>>>>>ขณะที่เขาแจกจ่ายขนมปังและของใช้ประจำวันให้กับเด็กๆ>>>>ซึ่งพิการเป็นส่วนใหญ่นั้น พวกเขาล้วนโค้งคำนับให้ด้วยความดีใจ>>>>นั่นเอง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาคิดได้ว่า >>ทำไมคนเราจึงสามารถละทิ้งศักดิ์ศรีของตนเอง>>>>เพียงเพื่อชิ้นขนมปังราคาไม่ถึง 25 เซน>>>>>>>>เขาเริ่มบอกตนเองว่าตนเองนั้นโชคดีแค่ไหน เขามีร่างกายครบสามสิบสอง>>>>มีอาชีพการงานมีครอบครัว มีโอกาสบ่นว่าอาหารชิ้นไหนดี >>อาหารชิ้นไหนไม่อร่อย>>>>มีโอกาสสวมใส่เสื้อผ้า >>มีโอกาสครอบครองสิ่งของมากมายที่คนเหล่านี้ไม่มี>>>>>>>>ตอนนี้ ผมเริ่มคิดได้และตระหนักได้ว่า ชีวิตของผมมันย่ำแย่จริงหรือ ?>>>>บางทีมันอาจไม่ได้ย่ำแย่ขนาดนั้นก็ได้>>>>>>>>คุณละ? บางที เมื่อครั้งหน้าคุณรู้สึกว่าชีวิตของตนกำลังย่ำแย่>>>>ลองคิดถึงเด็กคนที่ต้องเสียแขนเพื่อเป็นขอทานคนนั้นดูสิ>>>>>>>>" ความรู้สึกพอ ">>>>ไม่ใช่มาจากการเติมเต็มสิ่งที่คุณต้องการ>>>>แต่มาจากการตระหนักว่า คุณมีมากมาย>>>>และเพียงพอเมื่อประตูแห่งความสุขปิดลง>>>>ประตูอีกบานหนึ่งก็จะเปิดออก>>>>>>>>แต่บ่อยครั้งเรามัวแต่จ้องบานประตูที่ปิดลงเท่านั้น>>>>ไม่ได้สังเกตเห็นประตูอีกบานหนึ่งที่เปิดออกเพื่อเรา>>>>จริงอยู่ พวกเรามักจะรู้ว่าตนเองมี ก็ต่อเมื่อเราสูญเสียมัน>>>>แต่พวกเราก็ต้องคอยจนกว่าของสิ่งนั้นมาถึง จึงจะรู้ตัวว่าเราไม่มีมัน>>>>>>>>การมอบความรักทั้งหมดให้กับผู้อื่น>>>>มิได้หมายความว่าเราจะได้รับความรักตอบกลับมาอย่างเท่าเทียมกัน>>>>อย่าหวังว่ารักผู้อื่นแล้วผู้อื่นจะรักตอบ>>>>จงสนใจแค่ ให้ความรักนั้นเติบโตขึ้นในใจพวกเขา แต่ถ้าไม่เติบโตขึ้นเลย>>>>ก็จงพอใจกับความรักที่เติบโตขึ้นในใจของคุณเอง>>>>>>>>หนึ่งนาที จึงจะทำลายคนๆ หนึ่งได้>>>>หนึ่งชั่วโมง จึงจะชอบคนๆ หนึ่งได้>>>>หนึ่งวัน จึงจะรักคนๆ หนึ่งได้>>>>แต่ต้องใช้เวลาตลอดชั่วชีวิต จึงจะลืมคนๆ หนึ่งได้>>>>>>>>จงอย่ามองเพียงรูปภายนอกเพราะสักวันมันจะหลอกคุณ>>>>จงอย่ามองแค่ความร่ำรวย ทรัพย์สมบัติ เพราะสักวันมันจะซีดจางลง>>>>หาใครสักคนที่ยิ้มให้คุณ เพราะเมื่อมีรอยยิ้ม >>จะทำให้อารมณ์ของคุณดีขึ้น>>>>หาใครสักคนที่ทำให้คุณอมยิ้มได้จากใจจริง >>บางครั้งเมื่อคุณคิดถึงใครสักคน>>>>>>>>ความคิดถึงนั้นอาจถึงขั้นให้คุณคว้าตัวเขาออกมาจากความฝัน >>โอบกอดตัวเขาเอาไว้>>>>ไล่ตามความฝันของคุณเอง ไปยังที่ๆ คุณอยากไป >>เป็นอย่างคนที่คุณอยากเป็น>>>>เพราะคุณมีเพียงชีวิตเดียว ซึ่งหมายถึงมีเพียงโอกาสเดียว>>>>ในการทำสิ่งที่คุณอยากทำ

:::CIVIC CLUB THAILAND:::

คุยคุ้ย Civic => Civic Club Cafe => ห้องนั่งเล่น => ข้อความที่เริ่มโดย: por ที่ 02 พฤศจิกายน 2006, 12:57:31