ผมคนนึงล่ะที่ขับรถมาทำงานในแต่ละวันเป็นระยะทางไกลพอดู ไป44กิโล + กลับอีก 44กิโล
ถ้าแวะหาสุวัจนีย์ก็ร่วม100กว่าโลต่อวัน
ในวันหนึ่งๆ ผมเห็นซากเหยื่อเคราะห์ร้าย นอนตายเกลื่อนข้างถนนหลายชีวิต ไม่ซ้ำหน้า
เห็นแล้วก็สงสารทั้งจำเลยและเหยื่อ
ขับไปคิดไปเล่นๆ ถ้าหมามันมีหน่วยงานคอยปกป้อง และมันพูดได้ คงฟ้อง-ถอนฟ้อง ยอมความ กันเป็นหลายแสนคดีต่อปี
ส่วนตัวผม ไม่เคยขับไปจูบ ขยี้ บี้ กับสัตว์ที่ใหญ่เกินกว่าหนู ....... วันนั้นหนูนามันวิ่งมาฆ่าตัวตาย ล้อหลังเหยีบดังกร๊อบ !
ภาวนาว่าชาตินี้ถ้ายังไม่รวยถึงกับมีคนขับรถให้นั่ง ก็ขออย่าได้ไปชนควาย หมา แมว เป็ดไก่(ไล่ทุ่ง) ช้าง(เขาใหญ่) หรือเหยียบจระเข้(แรลลี่ในป่าอเมซอน)
ส่วนสัตว์เล็กๆที่เหยียบไปโดยไม่ตั้งใจ ก็ขอแผ่เมตตา อุทิศบุญกุศลอันน้อยนิด(ไม่ค่อยได้ทำ) ไปให้ล่ะกัน..
ใครเคยมีประสพการณ์อย่างไรบ้างกับเรื่องนี้ ...... มาเล่าสู่กันฟังสนุกสนาน
ปล. อย่าไปซีเรียสมันมากกับงานนะครับ