neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« เมื่อ: 30 มกราคม 2007, 14:38:17 » |
|
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ช่วงนี้รถไม่อยู่ งั้นเม้าท์นอกเรื่องนะทั่นผู้ชม " เป็นไปไม่ได้ "ทำไม่ได้" หรือ "ไม่ได้ทำ" คุ้นๆหูมั๊ยครับคำๆนั้น เป็นคำถามในภาพยนต์โฆษณาทางโทรทัศน์ของเหล้ายี่ห้อนึง ไม่บอกหรอกว่ายี่ห้อ johny walker ..  หลายๆคน (ไม่ใช่ทุกคน) บางครั้งเจอเหตุการณ์หรืองานบางสิ่งที่โดนขอร้องให้ทำ แต่ยังไม่ทันที่คนร้องขอจะพูดจบประโยค ก็บอกปัดปฏิเสธซะก่อน อาจจะด้วยกลัวว่าจะทำไม่ได้จริงๆ ความสามารถไม่พอ หรือ วิตกกังวลไปก่อน ............. ดังนั้นจึงพลาดโอกาสดีๆ หรือ ประสบการณ์ดีๆ ของชีวิตบนโลกใบนี้ไปอย่างน่าเสียดาย จุดสูงสุดหรือเป้าหมายของเพื่อนอาจจะเป็นกรรมการผู้จัดการใหญ่หรือเจ้าของโรงงาน แต่ละคนได้มาถึงหรือยืนอยุ่ในจุดสุงสุดของชีวิตแล้ว หรือบางคนจุดสูงสุดของชีวิตอาจจะยังไม่ใช่ตอนนี้ เพื่อนๆวีเลิฟซีวิค เคยมีเหตุการณ์อะไรกันบ้างครับ ที่ตอนแรกเราคิดว่า " เป็นไปไม่ได้ "ทำไม่ได้" หรือจุดสูงสุดของชีวิต มาเล่าสู่กันฟังนะครับ
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16 กรกฎาคม 2008, 13:21:40 โดย neat_boy »
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 30 มกราคม 2007, 14:38:36 » |
|
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30 มกราคม 2007, 15:33:24 โดย neat_boy »
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
banana_bode
เจ้าสำลัก เอ้ย
เจ้ายุทธภพ
     
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,195

ลูกค้าชั้นดี เจ้าของรถแอบแรง
|
 |
« ตอบ #4 เมื่อ: 30 มกราคม 2007, 15:25:32 » |
|
 คนเรามักจะปล่อยกาลเวลาให้เลยไป โดยส่วนใหญ่ จะคิดถึง แต่ว่า ใช้ช่วงเวลาในแต่ละวัยให้คุ้มค่าที่สุด แต่กี่คนเล่า ที่จะนึกถึงคุณค่าของวันเวลาที่ปล่อยให้ผ่านไป โดยไม่คาดฝันถึงว่า นั่นคือผลที่เราฝากไว้ แล้วจะเป็นกำไร ในบั้นปลายชีวิตขนาดไหน ถ้าหากอายุ 17 ปี คนนึงเรียน กิน เที่ยว สังสรรค์กับเพื่อน ฝากอนาตคตไว้กับใบปริญญาที่เรียนจบ ว่าถ้าหากจบแล้ว ก็ค่อยหางานทำ กับเด็กอายุ 17 ปี อีกคนนึง ที่เรียน เสร็จแล้วมุ่งหาแต่ความพยายาม ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก เริ่มทำงาน หางานทำ และใช้ช่วงเวลาชีวิตตรงนี้อย่างมีสีสรรค์บนลิมิต ที่ไม่เกินจำกัด พอเด็กสองคนนึ้อายุ ถึง 20 ปี จบปริญญามาทั้งคู่ ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าใครจะมีควมเจริญก้าวหน้าในการงานมากกว่ากัน ระหว่างคนที่มีใบแต่ไม่มีประสบการณ์ แล้วรอให้เวลาค่อยสอนประสบการณ์หลังจากการที่ได้เข้าทำงาน กับเด็กอีกคน ที่ทำงานแล้ว สามารถเดินหน้าได้อย่างต่อเนื่องไม่ลดละ ไม่มีอุปสรรคปัญหา และมีความอดทน+ความพยายามอย่างแรงกล้า ทำให้เขา ได้รับความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานอย่างต่อเนื่อง สรุปสั้นๆ กับชีวิต กำไรชีวิต มันไม่ใช่โชคชะตา ที่เราไม่รู้ว่ามันจะมาถึงหรือจะเกิดขึ้นกับเรารึเปล่า กำไรชีวิต ที่มาจากมรดกตกทอด เป็นเคยแต่เสพสุข แล้วคิดได้อย่างไรว่าวันนึงมันจะไม่หมดไปเล่า มันเหมือน อาวุธสอนให้ตัวเรา รู้จักแต่กินแต่ใช้แต่ไม่รู้จักหา พอถึงวันนึง ความอยากของเราสูงค่าพอประมาณ แต่เงินที่ไหนจะพรรณนา บันดาลให้ หากหมดไป และหามาชดเชยไม่ได้เท่าที่ตนเคยมี กำไรชีวิต มันคือความลำบาก ก่อนที่เราจะไปเสพสุขในวันข้างหน้า ความลำบากใครก็ไม่อยากเจอ ก็แหงละครับ ผมก็ไม่อยากจะเจอ แต่ความลำบากนั้น มันสอนให้เราเป็นคนและเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ชนะใจใครไม่เท่าชนะใจตนเอง คนรวยไม่ได้รวยมาแต่กำเนิด อยู่ที่การสร้างทั้งนั้น แล้วคนรวยที่รวยมาแต่กำเนิด ความรวยนั้นจะยั่งยืนแค่ไหนกัน กำไรชีวิต ไม่ได้เกิดจากคนรอบข้าง ก่อนที่เราจะได้สุขจากการได้เป็นผู้รับ เราต้องเรียนรู้การเป็นผู้ให้ที่ดีต่อผู้อื่น ทุกคนมักจะใฝ่ฝัน กำลัง แรง 50% โชคชะตา 50% โดยทุกคนลืมไปว่า เรานั่งอยู่เรือกลางทะเล มันไม่ต้องให้คิดมาก เด็กเล็กก็ยังตอบได้เลยครับ ว่า นั่งเรือพายเรือ มาจนถึงครึ่งทาง แล้วหยุดเรือเฉยๆ ฝั่งมันจะลอยมาหาเองมั้ย รอแต่แรงลม มันจะมาทางไหนก้อไม่รู้จะเกิดพายุ อัปรางลงหรือเปล่า ไม่มีฝั่งที่ไหนลอยมาหาเรือ นอกจากจะจั้มเรือ อดทน อดเหนื่อยไปถึงฝั่ง เท่านั้น ถึงจุดหมายด้วยตัวเรา และเราก็รู้ได้ว่ามันเป็นไปได้ เป็นไปไม่ได้ ,, ทำไม่ได้ หรือ ไม่ได้ทำ คำๆ นี้คิดง่ายก็ได้ความหมาย คิดลึกก็ได้ความหมาย ครับ 
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« ตอบ #21 เมื่อ: 14 มีนาคม 2007, 16:13:24 » |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« ตอบ #22 เมื่อ: 14 มีนาคม 2007, 16:39:08 » |
|
เด๋วขอ build อารมณ์เขียนตัวอย่างที่สอง จากประสบกามเอ๊ยการณ์จริงๆของผมก่อน เด๋วมาแปะ
มีอารมณ์(เขียน) ตัวอย่างที่2 แล้ว มาดูเรื่องเล่า " เป็นไปไม่ได้ "ทำไม่ได้" หรือ "ไม่ได้ทำ" ของ neat_boy กันต่อ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เหตุเกิดที่ญี่ปุ่นอีกแล้ว .. ถ้าใครจำหรืออ่านผ่านตาแว๊บๆ ที่มีเพื่อนบางทั่นเขียนพาดพิงว่านายหนัดไปเล่นหนังโป้ที่ญี่ปุ่นมั่ง ถ่าย av มั่ง อิอิอิ..  จริงๆครับ ไปถ่ายหนังมินิสตอรี่มาจริงๆ แต่เป็นหนังสารคดีเรื่องราวคนไทย มันเป็นรายการพิเศษในวันขึ้นปีใหม่ ทางช่อง4หรือช่องไหนก็จำไมได้ของญี่ปุ่น เค๊ารวบรวมเรื่องแปลกแต่จริงของชาวเอเชีย มาฉายให้ชม .. ตอนนั้นบริษัทส่งผมไปทำงานที่โน่น แต่ด้วยความชอบเที่ยว ก็ไม่เอาเรื่องเรียนภาษาญี่ปุ่นเลย มีวันนึงเพื่อนสาวคิกขุญี่ปุ่นคนนึง มีเอกสารมาให้ผมดู ว่าทางบริษัทที่ผลิตหนังทีวีต้องการนักแสดงชาวเอเชีย ถ่ายทำแค่วันเดียวเป้นอย่างน้อย และมีค่าตอบแทนเป้นเงินเยน ตอนแรกผมคิดว่าน่าสนใจแฮะ แต่คงไมได้หรอก เพราะคงต้องเทสและที่สำคัญผมพูดญี่ปุ่นไม่ได้เลย แต่เพื่อนมันก็คะยั้นคะยอ ให้อีแมวแอดเดรสมา บอกให้ลองส่งรูปไปดู แนะนำตัวนิดหน่อย อ้อ ลืมบอกไป อีกอย่างนึง ผมกลัวโดนหลอกไปถ่ายหนังโป้ อ่ะ  ซวยเลยตรู วันดีคืนดี แผ่นดันโดนcopy มาขายในไทย หมดกัน 55 แต่เอาวะ ชีวิตเกิดมาเพื่อเรียนนรู้ " เป็นไปไม่ได้ "ทำไม่ได้" หรือ "ไม่ได้ทำ" อย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้าย ผมติดต่อกลับไปทางอีแมวครับ แปะรูปตอนใส่กิโมโน โคตรรรรรเท่เลย กะว่ามรึงต้องเลือกเค๊านะ กรูอยากดัง 55 3 วันผ่านไป เคีตอบกลับมาครับ I' m interested you , please give me size of your shirt and shoes ,,,,, wowwwwwwwwwww เค๊าตอบกลับมาให้ผมบอกขนาดเบอร์เสื้อผ้าและรองเท้า แต่ไม่ยักบอกว่าจะให้เล่นเรื่องอะไร ยังไง ค่าตัวเท่าไหร่...... ปล. ผมตอบเมลเบอร์รองเท้าไปว่า " 39 " 5555+ เคีตอบกลับมาเลยครับว่า oh my god ! อิอิ ..... ที่โน่นเบอร์รองเท้าไม่ได้ใช้หน่วยเป็นนิ้วแบบบ้านเราครับ มันตอบมาประมาณว่า ผมใส่รองเท้ายักษ์  ยาววววววไปหน่อย อารมณ์หมดแล้ว กลับบ้านไป built ก่อน เด๋ววันหลังมาเล่าต่อ
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 สิงหาคม 2007, 14:44:18 โดย neat_boy »
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« ตอบ #24 เมื่อ: 14 มีนาคม 2007, 17:03:56 » |
|
มีเรื่องที่คิดว่า ยังเป็นไปไม่ได้ก้อคือ เที่ยวรอบโลกอย่างมีความสุข หุหุ หวังมากไป แต่ก้อขอหวังอย่างลมๆ แล้งๆ  ก็นั่นไง เข้าหัวข้อนี้เลย " เป็นไปไม่ได้ "ทำไม่ได้" หรือ "ไม่ได้ทำ" เด๋วมาเล่าตัวอย่างที่3 (~อีกแล้วเร๊อะ) ของเพื่อนผมคนนึงให้ฟัง เค๊าจบมาและทำงานที่ IBM ปีแรก แล้วเค๊าคิดเหมือนคุณปลาน่ะล่ะ ชีวิตนึงเค๊าต้องเดินทางรอบโลกให้ได้ แลต้องชีวิตวัยนั้นด้วย เพราะเค๊าคิดว่าอนาคตเป็นสิ่งไม่แน่อน ฝันอาจจะเป็นหมันเพราะมีครอบครัว หรือ สภาพร่างกาย ดังนั้นเคีทำงาน IBM ดือนละประมาณ 30000-40000 หมื่นบาทไทยตอนนั้น เค๊าทำได้ปีเดียว เก็บตังค์ได้ เคียื่นใบลาอออก และไปทำตามที่เค๊าฝัน เพื่อเก็บเกียวประสบการณ์รอบโลก ได้ไปปีนเขาคีรมานจาดรอะไรสักอย่างด้วย ......................... ฝันของเขาเป็นจริง ....... กลับมาเค๊ามาเขียนใบสมัครที่ IBM อีกครั้ง และทำงานอยู่ที่นั่นตราบจนวันนี้ที่เคีจะต้องรไทรืตัวเองเพราะอายุ ในอีกสองเดือนข้างหน้า 
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« ตอบ #32 เมื่อ: 19 เมษายน 2007, 10:49:55 » |
|
( ต่อ คคห#22 ) วันนี้มีอารมณ์แล้ว เข้ามาเล่าต่อให้จบ ปล. ผมตอบเมลเบอร์รองเท้าไปว่า " 39 " 5555+ เค๊าตอบกลับมาเลยครับว่า oh my god ! อิอิ ..... ที่โน่นเบอร์รองเท้าไม่ได้ใช้หน่วยเป็น นิ้วเซนต์แบบบ้านเราครับ มันตอบมาประมาณว่า ผมใส่รองเท้ายักษ์ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หลังจาก neat_boyส่งรายละเอียด พร้อมแนนบเมลรูปถ่ายชุดกิโมโน ........... ไม่พลาดดดดดด อีกสามวันก็มีเมลตอบกลับมาครับ ....................... เรียกให้ไปact ครับ .. ตอนแรกโคตรกลัวเลยอ่ะ เพราะทางโน้นไม่บอกมาเลยว่าให้เล่นหนังงอะไร แนวไหน ... รู้แต่ว่าได้ค่าตัว 10000 เยน เค๊านัดเจอ8โมงเช้าในเสาร์วันถัดไป นัดเจอที่สถานีรถไฟ ชิบูยะ-เอกิ โทรคุยกันว่าให้รอตรงนี้นะ gate นี้นะ ... เราก็ต้องแหกขี้ตาไปแต่มืด เพราะรร.ที่พักตอนไปทำงานอยู่แถวโยโกฮาม่า นอกกรุงโตเกียว พอนัดเจอ อูยยยยยยิ่งเสียวแว่บบเข้าไปใหญ่ ใครก็ไม่รู้ ญี่ปุ่นที่ไหนก็ไม่เคยรู้จัก มันพาไปนั่งรถตู้ พาขับไปไหนก็ไม่รู้ เพราะอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออก พยายามหาป้ายและจับใจความได้ว่า มันพาไปแถวย่านชินจูกุ เป็นโรงละครถ่ายหนังเล็กๆ แต่ก็ยังดีนะในรถตู้ เจอคนไทย กับเด็กฝรั่งและ ฟิลลิปปินส์ และคนอิหร่าน ในรถตู้อีก4-5คน คุยกันว่า บทที่จะไปถ่ายหนังกันคือ เรื่อง " แฝดสยามอิน-จัน " เป็นมินิสตอรี่ จะฉายในวันที่1มกรา ในรายการพิเศษตามช่องต่างๆ เหมือนรายการพิเศษวันหยุดบ้านเรราน่ะล่ะ เฮ้อ... แต่ในใจก็ยังเสียว นี่พวกตรูโดนแก๊งค์ยากูซ่า หลอกไปขายป่าวเนี่ย .......... :'( ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ปล .......... เห็นมั๊ย impossible is nothing .. " เป็นไปไม่ได้ "ทำไม่ได้" หรือ "ไม่ได้ทำ" พักโคดสะนา ขายยาก่อน เด๋วมาพร้อมรูปเหล่าเพื่อนดารา และบทที่ neat_boy ได้ไปเล่น 
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
s_kungten
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 15,858

^ ^ กุ๊งกิ๊ง^ ^
|
 |
« ตอบ #34 เมื่อ: 19 เมษายน 2007, 14:22:23 » |
|
ไปแอบอ่านมาหมดแย้ววว  เห็นตั้งแต่ลงเสาเข็มเลยยยยย 
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
masaru
5555
ผู้คุมกฎ
อาจารย์ปู่
    
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 18,253

マサロ Number 248
|
 |
« ตอบ #35 เมื่อ: 19 เมษายน 2007, 14:25:13 » |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« ตอบ #37 เมื่อ: 19 เมษายน 2007, 16:41:54 » |
|
เพราะอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออก พยายามหาป้ายและจับใจความได้ว่า มันพาไปแถวย่านชินจูกุ เป็นโรงละครถ่ายหนังเล็กๆ แต่ก็ยังดีนะในรถตู้ เจอคนไทย กับเด็กฝรั่งและ ฟิลลิปปินส์ และคนอิหร่าน ในรถตู้อีก4-5คน คุยกันว่า บทที่จะไปถ่ายหนังกันคือ เรื่อง " แฝดสยามอิน-จัน " เป็นมินิสตอรี่ จะฉายในวันที่1มกรา ในรายการพิเศษตามช่องต่างๆ เหมือนรายการพิเศษวันหยุดบ้านเรราน่ะล่ะ
เฮ้อ... แต่ในใจก็ยังเสียว นี่พวกตรูโดนแก๊งค์ยากูซ่า หลอกไปขายป่าวเนี่ย .......... :'(++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ( เล่าต่อ เพราะตอนนี้สบายใจ เหมือนกำไข่อยู่ในกำมือ ) หลังจากไปถึงกองถ่าย ผมก็พอรู้แล้วว่า จะต้องเล่นเรื่องแฝดสยามอิน-จัน .. ในใจก็คิดว่าเอ๊ะเราจะได้เล่นเป็นแฝดอินหรือจันหรอ หรือว่าเล่นเป็นทหาร หรือเล่นเป็นต้นไม้ เก้าอี้ ฯลฯ แต่ให้ตายเถอะโนบิตะ โดเรมอน และโรบินส์ ....ผู้กำกับมันให้ผมไปแต่งชุดไทยโจงกระเบน มวยผม แต่งหน้า .............. มันจับผมเล่นเป็น KING... ( ลองไปอ่านประวัติดูนะครับ ตอนอินกะจัน ก่อนถูกส่งตัวไปเมืองนอก มีเจ้าแผ่นดินองค์หนึ่ง มีรับสั่งให้แฝดอิน-จัน เข้าเฝ้า ) ซ้อมอยู่ครึ่งวัน เค๊าให้ผมนั้งอยู่บนบัลลังก์ คอยปรบมือชอบใจ พูดอะไรไม่รู้จำไม่ได้ 4-5คำ และหัวเราโฮ่ะๆๆ แบบผู้มีบารมี เชื่อมั๊ยซ้อมตั้งแต่10โมงยันบ่ายโมง กับบทพูดและหัวเราะสองสามประโยคเนี๊ย  กลุ้มๆๆ... อิน-จัน ตอนเล็กแสดงโดยเด็กตัวเล็กๆชาวญี่ปุ่น ส่วนเพื่อนคนอิหร่านสองคนนั้นเล่นเป็นอินกะจันตอนโต ส่วนเด็กไทยกับเด็กฟิลลิปปินส์อีกคน ให้เป็นทหารมหาดเล็กยืนอยู้ข้างๆ KING. ถ่ายทำแค่เนี๊ยล่ะสำหรับบท KING ผมก็กะเข้าไปรับเงิน 10000 เยน แล้วนั่งรถไฟกลับบ้าน แต่ .................. ที่ไหนได้ ผู้กำกับมันบอก โน โน โนเดส(เดส=ครับ) มันบอกว่ายูต้องเล่นเป็นลูกของอินกะจันในตอนมืดอีก ....................... พระเจ้าช่วยกล้วยทอด คือว่าถ้าใครเคยไปญี่ปุ่นจะรู้ว่า รถไฟสายเจอาร์จะเที่ยวสุกท้ายไม่เกิน4-5ทุ่ม แต่ตอนนั้นผมอยู่ส่วนไหนของชินจูกุก็ไม่รู้ ... ถ้าตกรถไฟ ผมก็ต้องนอนค้างที่เอกิ ............ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แล้วจะมาเล่าต่อ ในการถ่ายทำตอนจบ แค่นี้ก่อน มีคดีความต้องชำระ 
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 สิงหาคม 2007, 14:49:28 โดย neat_boy »
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
neat_boy?
Gold Member
อาจารย์ปู่
  
ออฟไลน์
กระทู้: 14,994

|
 |
« ตอบ #39 เมื่อ: 20 เมษายน 2007, 10:00:50 » |
|
( ต่อ )
ภาพ เหล่าบรรดาสหายที่ไปถ่ายทำเรื่องแฝดสยามอิน -จัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|